به گزارش خبرگزاری علم و فناوری، دکتر "رهام رفیعی"، مجری طرح و استاد تمام "دانشکده علوم و فنون نوین" دانشگاه تهران، با اعلام این موضوع گفت: هر چند انجام آزمون بلندمدت خزشی به عنوان یکی از قیود اصلی مرحله طراحی در استانداردهای بین‌المللی و ملی ذکر شده است اما با استفاده از این مدل، امکان پیش‌بینی رفتار خزشی بلند مدت لوله کامپوزیت در مرحله طراحی سازه‌ای لوله فراهم می‌شود.

وی در مورد مزایای این طرح گفت: « مراکز تولیدی می‌توانند قبل از انجام آزمون از نتیجه پاسخ مورد نظر اطمینان یابند، سپس آزمون احراز صلاحیت بلندمدت را آغاز کنند. همچنین در این طرح، شیوه آزمایش شتاب داده شده معادلی نیز توسعه داده شده است که به جای انجام آزمون به مدت یک سال، آزمون سه ماهه بر اساس الگوی بارگذاری نوینی انجام خواهد شد.

رهام رفیعی خاطرنشان کرد: در طرح یادشده، مرحله تکمیلی انجام آزمون در شرایط مرطوب و همچنین توسعه مدل مناسب برای لحاظ کردن هم زمان پدیده جذب آب و خزش در دستور کار قرار گرفته است.

عضو هیات علمی دانشکده علوم و فنون نوین دانشگاه تهران اعلام کرد: با یک شرکت در کشور قطر برای صادرات این فناوری به عنوان بهره‌بردار لوله کامپوزیت در خطوط انتقال گاز در رایزنی‎های لازم در حال انجام است.

وی بیان داشت: آزمایشگاه تحقیقاتی کامپوزیت دانشکده علوم و فنون نوین دانشگاه تهران، به سرپرستی وی از سال ۱۳۹۲ به صورت مشخص بر روی این چالش متمرکز شده است و توسعه شیوه محاسباتی مناسبی به منظور امکان پیش‌بینی رفتار خزشی بلند مدت لوله کامپوزیت در دستور کار آن قرار گرفته است.

رفیعی افزود: شیوه مناسب مدل‌سازی خزش بلند مدت به صورت عام در مرحله اول توسعه یافت . سپس موفقیت یادشده برای حالت بارگذاری فشار داخلی در قالب یک پایان نامه کارشناسی ارشد اجرا و برای این حالت، نتایج پیش‌بینی ابزار محاسباتی با نتایج مشاهدات آزمایشگاهی شرکت الوطنی کویت به عنوان همکار آزمایشگاه تحقیقاتی کامپوزیت ارزیابی شد.

رییس آزمایشگاه تحقیقاتی کامپوزیت بیان کرد: تحقیقات موازی و متعدد دیگری همزمان با این تحقیق، در آزمایشگاه تحقیقاتی کامپوزیت از سال ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۷ به منظور شناسایی رفتار مکانیکی لوله کامپوزیت تحت بارگذاری‌های مختلف و به صورت مشخص با تمرکز بر شناسایی تخریب در سازه لوله یادشده صورت پذیرفت. تحقیقات ذکر شده به شکل پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد با حمایت صنعتی یا در قالب قراردادهای تحقیق کاربردی صنعتی با مراکز خصوصی تولید کننده لوله یادشده و صندوق حمایت از پژوهشگران و نوآوران کشور صورت گرفته است.

رفیعی با اشاره به اینکه از سال ۱۳۹۷ تا ۱۳۹۹، در قالب قرارداد تحقیق صنعتی کاربردی با شرکت گاز استان بوشهر، توسعه شیوه مناسب پیش‌بینی رفتار خزشی لوله کامپوزیت تحت فشار عرضی در دستور کار قرار گرفت، تشریح کرد: با توجه به تغییرات سطح تنش در بارگذاری مذکور نسبت به بارگذاری فشار داخلی، استفاده از شیوه قبلی برای بررسی رفتار ممکن نبود. به همین علت، توسعه شیوه مناسب برای بارگذاری فشار عرضی در قالب یک رساله دکترا مورد توجه قرار گرفت. در این رساله، تجهیز انجام آزمون مورد نظر ساخته شد و یک لوله کامپوزیت صنعتی برای مطالعه موردی به مدت دو سال تحت بارگذاری فشاری عرضی قرار گرفته شد.

وی عنوان کرد: بر اساس تحقیقات مداوم و مستمر، نرم‌افزار یکپارچه طراحی و تحلیل لوله کامپوزیت در آزمایشگاه تحقیقاتی کامپوزیت به عنوان آخرین حلقه تحقیقات مذکور در سال ۱۴۰۰  توسعه یافت که به پیش‌بینی رفتار خزشی لوله کامپوزیت در دو حالت بارگذاری فشار داخلی و بار عرضی می‌پردازد. این نرم‌افزار برای پیش‌بینی رفتار مذکور نیازمند تنها اطلاعاتی مانند خواص اولیه الیاف و رزین مورد استفاده به صورت مجزا و همچنین رفتار خزشی رزین خالص مورد استفاده در سازه لوله در قالب چند آزمون کوتاه مدت خزشی ۵۰۰ دقیقه‌ای در دماهای گوناگون است.

استاد تمام دانشکده علوم و فنون نوین اظهار داشت: کاربر این نرم‌افزار، پس از ورود اطلاعات، اقدام به ورود مشخصات لوله کامپوزیت مورد نظر در قالب قطر، سفتی اسمی و فشار نامی آن می‌ کند. ابتدا نرم‌افزار به طراحی سازه‌ای لوله کامپوزیت (تعیین تعداد لایه‌ها، زوایای قرارگیری الیاف و ترتیب و توالی چیدمان لایه‌ها با درنظر گرفتن محدودیت‌های ماشین آلات تولیدی) به صورت کاملاً خودکار می‌پردازد. سپس با انجام فرآیند بهینه‌سازی دوسطحی و چند هدفی و با ترکیب شیوه الگوریتم ژنتیک و شیوه جستجوی مستقیم به ارائه حالت بهینه طراحی سازه‌ای که منجر به کمینه قیمت تمام شده خواهد شد، می‌پردازد. در پایان، نرم‌افزار بر اساس ۲ شیوه توسعه داده شده برای تحلیل رفتارخزشی بلند مدت، به پیش‌بینی خزش یک بار تحت فشار داخلی و یک بار تحت فشارعرضی پرداخته و نتایج را ارائه می‌ کند.

در این طرح مهندس بهزاد مظهری، مهندس هادی حسام سادات، مهندس محمدعلی ترابی، مهندس محمدرضا حبیب آگهی، مهندس حسین اسپرسپ و دکترامین قربان‌حسینی، مهندس رضا شهزادی، مهندس فرامرزعباسی برای انجام مراحل مختلف این تحقیق همکاری داشتند.