به گزارش علم و فناوری و به نقل از آی‌ای، براساس مطالعه ای محققان موسسه زمین شناسی و ژئوفیزیک(IGG) آکادمی علوم چین، نشان می‌دهند که بادهای خورشیدی می‌توانند باعث ایجاد آب روی سطح ماه شوند. نمونه‌های به دست آمده از ماموریت چانگ‌ای-۵(Chang’e-۵) چین نیز از وجود آب روی سطح ماه در داده‌های سنجش از راه دور حمایت می‌کند.

به تازگی توجه‌ها به مقادیر، مکان و منابع آب در سطح ماه جلب شده است زیرا این مایع حیات برای سفرهای فضایی آینده بسیار اهمیت دارد.

یک گروه تحقیقاتی مشترک از  مؤسسه زمین شناسی و ژئوفیزیک و مرکز ملی علوم فضایی(NSSC)  که هر دو بخشی از آکادمی علوم چین(CAS) هستند، به این نتیجه رسیدند که لبه‌های ذرات خاک ماه جمع‌آوری شده توسط چانگ‌ای-۵ دارای سطح بالایی از هیدروژن هستند و نسبت دوتریوم/هیدروژن در آن‌ها پایین است.

 در خاک ماه را بقای هیدروژن در دماهای مختلف محققان شبیه‌سازی کردند. آنها دریافتند که آبی که از جنوب غربی ماه آمده  در عرض‌های جغرافیایی میانی و بلند روی سطح ماه می‌تواند باقی بماند.

 پروفسور لین یانگتینگ(LIN Yangting) نویسنده این مطالعه، اظهار داشت که خاک‌ مناطق قطبی ماه می‌تواند آب بیشتری نسبت به نمونه‌های چانگ‌ای-۵ داشته باشد. میزان آب روی سطح ماه بسته به عرض جغرافیایی و زمان روز به نظر می‌رسد متفاوت است.

براساس تحقیقات قبلی، مقدار آب(OH/H۲O) در سطح ماه با عرض جغرافیایی و زمان روز تغییر می‌کند. این تفاوت قابل توجه نشان دهنده سرعت سریع دفع آب از سطح ماه است.

ماموریت چانگ‌ای-۵ نمونه‌های خاک را از موقعیتی در عرض جغرافیایی میانی(۴۳.۰۶ درجه شمالی) به زمین بازگرداند. این برخلاف شش مأموریت آپولو و سه مأموریت لونا بود که همگی در عرض‌های جغرافیایی پایین(۸.۹۷ درجه جنوبی تا ۲۶.۱۳ درجه شمالی) فرود آمدند.

نمونه‌های چانگ‌ای-۵ از خشک‌ترین زمین‌های بازالتی و جوان‌ترین بازالت‌های قمری گرفته شد.

 چانگ‌ای-۵ تعداد ۱۷ قطعه کوچک از خاک ماه به زمین طی ماموریت خود بازگردانده شد که برای تعیین نسبت دوتریوم به هیدروژن مورد استفاده قرار گرفتند.