به گزارش خبرگزاری علم و فناوری،‌ به نقل از اسپیس، کوازارها (اختروش) سیاهچاله هایی با جریان هایی درخشان و پرانرژی از اشعه های الکترومغناطیسی هستند که از آنها به دو سمت خارج می شوند و همزمان از گازهای موجود در مرکز کهکشان ها تغذیه می کنند. تیمی از محققان اشعه ایکس این کوازار را رصد کرده که به نام ۱۱۴۴۴۷.۷۷–۴۳۰۸۵۹.۳ (J۱۱۴۴) مشهور است و درخشان ترین نمونه از چنین جرمی است که در ۹ میلیارد سال گذشته تاریخ کیهانی دیده شده است.

کوازار مذکور در قلب کهکشانی در فاصله ۹.۶ میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد و در آسمان در فاصله بین صورت فلکی قنطورس و مار باریک قرار دارد.

این کوازار حدود ۱۰۰ میلیارد بار درخشان تر از خورشید است. کوازارهایی مانند J۱۱۴۴ چنان درخشان هستند که بیشتر اوقات از ترکیب نور تمام ستارگان کهکشان های میزبان پرتور خواهند بود. آنها در حقیقت نمونه هایی از هسته های کهکشانی فعال(AGN) هستند که در فاصله های زیادی از زمین قرار دارند و بنابراین به اوایل پیدایش جهان مربوط می شوند. مطالعه کوازارها چشم انداز دقیقی از رویدادهای کهکشانی و تاثیر آنها بر محیط کهکشانی فراهم می کند.

J۱۱۴۴ در ابتدا در سال ۲۰۲۲ توسط ابزار SMSS رصد شد. تیمی از محققان انستیتو مکس پلانک در تحقیق بعدی مشاهداتی مربوط به چند تحقیق فضایی را ترکیب کردند که شامل مشاهدات ابزار رصدخانه eROSITA، رصدخانه XMM-Newton سازمان فضایی اروپا، ابزارNuSTAR و رصدخانه Neil Gehrels Swift ناسا بودند.

ترکیب این اطلاعات به ستاره شناسان کمک کرد دمای اشعه های ایکس خروجی از کوازار را بسنجند و متوجه شوند اندازه آن حدود ۳۵۰ میلیون درجه سانتیگراد است. این دما ۶۰ هزار بار داغ تر از سطح خورشید است.

همچنین محققان توانستند میزان سیاهچاله ورای این اشعه های منتشر شده را بیابند و آن را حدود ۱۰ میلیارد برابر خورشید اعلام کرده اند.

علاوه بر آن ابرسیاهچاله J۱۱۴۴ با چنان نرخ فزاینده ای از اجسام آسمانی تغذیه می کند که نرخ شد آن معادل ۱۰۰ خورشید در سال است.

البته باید در نظر داشت تمام گاز اطراف سیاهچاله توسط آن بلعیده نمی شود. محققان متوجه شدند مقداری گاز به شکل بادهایی بسیار قدرتمند از کوازار خارج می شود که مقدار زیادی انرژی به کهکشان اطراف تزریق می کند.