به گزارش خبرگزاری علم و فناوری از خراسان جنوبی و به نقل از Science Daily؛ محققان دانشگاه کارنجی ملون تکنیکی جدید را شرح داده‌اند که افراد را قادر به چاپ زیستی سه‌بعدی شبکه بافتی از کلاژن می‌کند که خود پروتئین ساختاری اصلی بدن انسان است. این اولین روشی است که حوزه مهندسی بافت را به سوی چاپ کامل سه‌بعدی قلب انسان سوق می‌دهد.

این تکنیک که FRESH نام دارد، محققان را قادر به غلبه بر بسیاری از چالش‌های مرتبط با روش‌های چاپ سه‌بعدی موجود و همچنین دستیابی به وضوح و ایمان راسخ با استفاده از مواد نرم و زنده نموده است.

هریک از بافت‌های بدن انسان مانند قلب از سلول‌های خاصی تشکیل شده‌اند که توسط یک شبکه زیستی به نام ماتریکس خارج سلولی (ECM) در کنار هم حفظ می‌شود. شبکه پروتئین‌های ECM سیگنال‌های ساختاری و زیست‌شیمیایی را فراهم می‌کند که سلول‌ها به منظور اجرای عملکرد عادی خود نیاز دارند. هرچند تاکنون بازسازی این معماری ECM با استفاده از روش‌های تولید بیولوژیکی سنتی ممکن نبوده است.

بیش از ۴۰۰۰ بیمار در ایالات متحده در انتظار پیوند قلب هستند، در حالی که میلیون‌ها بیمار دیگر در دنیا نیازمند قلب بوده و از نظر استطاعت مالی نیز توانایی آن را ندارند. نیاز به بافت‌های جایگزین شدید بوده و به منظور مهندسی بافت‌های مصنوعی، روش‌های جدیدی مورد نیاز است که توانایی ترمیم، تکمیل و یا جایگزینی عملکرد بلندمدت بافت را دارند.

این روش از آنجایی بسیار جالب است که شبکه‌های کلاژن را قادر به چاپ سه‌بعدی در مقیاس کلان و حتی به اندازه بافت‌های انسان می‌کند. البته این روش محدود به کلاژن نیست، زیرا طیف وسیعی از ژل‌های نرم شامل فیبرین، اسید الژنیک و اسید هیالورونیک را می‌توان با استفاده از تکنیکFRESH  و فراهم‌نمودن یک پلتفرم مهندسی بافت سازش‌پذیر و مقاوم، چاپ سه‌بعدی نمود.