محقق ایرانی اطلاعات جدیدی در مورد فرآیند بهبود زخم به دست آورده است. این تیم تحقیقاتی با استفاده از نقشه‌برداری سه‌بعدی، فرآیندی را کشف می‌کنند که مکانوبیولوژی‌ پیچیده‌ای دارد. این مطالعه جدید می‌تواند درک انسان را از فرآیندهای بهبودی زخم و اثرات آن و نیز نحوه انتشار سرطان در بدن به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش دهد.

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری و به نقل از ساینس‌دیلی، هنگامی که زخمی بر روی پوست خود داریم، سلول‌های بدن ما به سرعت برای ترمیم آن بسیج می‌شوند. در حالی که مشخص شده است که سلول‌ها چگونه زخم‌ها را بهبود می‌بخشند و زخم‌ها چگونه شکل می‌گیرند، تیمی به‌سرپرستی محققان دانشگاه «واشنگتن» در «سنت لوئیس» برای اولین بار چگونگی شروع این روند را مورد بررسی قرار داده‌اند که ممکن است بینش جدیدی در زمینه‌ی بهبود زخم، فیبروز و متاستاز سرطان ایجاد کند.

اکتشاف مهم محقق ایرانی حوزه مکانوبیولوژی

این تیم به‌سرپرستی «دلارام شکیبا»، از مرکز علوم و فناوری دانشکده‌ی مهندسی «مک کلوی»، نحوه‌ی فیبروبلاست‌ها یا سلول‌های مشترک موجود در بافت همبند را با ماتریس خارج سلول تشریح کردند. این تیم یک روند بازگشتی را که بین سلول‌ها و محیط آن‌ها انجام می‌شود و هم‌چنین ساختارهایی در سلول‌هایی که قبلاً ناشناخته بودند، کشف کرد.

دکتر شکیبا می‌گوید: «تلاش‌های بالینی برای جلوگیری از پیشرفت بیماری‌های «فیبروکنتراکتیل» مانند زخم و فیبروز تا حدود زیادی ناموفق بوده ‌است، زیرا بخشی از مکانیسم‌هایی که سلول‌ها برای تعامل با فیبرهای پروتئینی در اطراف خود استفاده می‌کنند نامشخص است. ما دریافتیم که مکانیسم‌های مراحل اولیه با سایر مراحل کاملا متفاوت است و پاسخ آن‌ها به داروها در مراحل اولیه می‌تواند برخلاف مراحل بعدی باشد.»

یکی دیگر از محققان که در این مقاله شرکت نداشته توضیح می‌دهد: «محققان در زمینه‌ی مکانوبیولوژی دریافته‌اند که راه رسیدن سلول‌ به کلاژن متفاوت با آن‌چه است که آنان تصور می‌کردند. یک سلول باید ابتدا راه خود را از میان کلاژن به بیرون باز کند، سپس به‌جای چسبیدن به آن، از طرفین بازوهای خود، کلاژن را به سمت خود می‌کشد و سپس عقب می‌نشیند. اکنون که این روند را درک کرده‌اند، می‌توانند شکل مورد نظر را در یک سلول کنترل کنند.»

در برخی از سلول‌های توموری در اثر جهش‌های بیشتر، اغلب خصوصیات سلول اولیه تغییر می‌کند. این سلول‌ها پروتئین‌هایی را بیان می‌کنند که در حالت عادی در سلول‌های نرمال، بیان نمی‌شوند. همچنین در این سلول‌ها از بیان برخی از پروتئین‌ها، جلوگیری می‌شود. این تغییرات در بیان پروتئین‌های سلولی باعث می‌شود سلول سرطانی، ارتباط خود را با سلول‌های مجاور از دست دهد و با تجزیه ماتریس بین‌سلولی، از محل اولیه خود مهاجرت کرده و به محل دیگری برود و در آنجا نیز باعث ایجاد تومور شود. به این حالت متاستاز گفته می‌شود.

انتهای پیام/

خبرنگار: تیمور خسروی