به گزارش خبرگزاری علم و فناوری از اردبیل و به نقل از مدیکال اکسپرس؛ افرادی که دچار سوختگی شدید یا آسیب دیدگی گسترده پوست هستند، غالباً باید با ظاهر شدید، بدشکلی و پوستی که به صورت مزمن سوزش و خارش دارند، زندگی می کنند. این امر به این دلیل است که فرآیندهای بهبودی بدن برای جلوگیری از عفونت با بستن سریع زخمها، به جای بازسازی یا ترمیم بافت طبیعی پوست، متمرکز شده اند.

تحقیقات جدید به رهبری دکتر جف بیرناسکی، دکتری، جهشی مهیج را در درک چگونگی بهبودی پوست ایجاد کرده است، که می تواند به درمان دارویی منجر به بهبود چشمگیر در بهبود زخم ها شود. این تحقیق به همت دکتر سپیده عباسی، و دکتر الودی لبیت، همکار فوق دکتری انجام شد.

بیرناسکی استاد زیست شناسی سلول های بنیادی در دانشکده دامپزشکی دانشگاه کلگری (UCVM)، و عضو انجمن درمانی آتش نشانان کالگری (Bargary Fire Bighters) در بازسازی پوست و بهبود زخم ها گفت: ما یک جمعیت خاص از سلولهای پیش ساز را که در درم ساکن هستند، یعنی بافت همبند عمیق پوست، شناسایی کردیم. سلولهای پیش ساز، از این جهت که قادر به انجام تقسیم سلولی هستند و سلولهای جدید زیادی را برای حفظ یا ترمیم بافت ها ایجاد می کنند، بی نظیر هستند.

وی ادامه داد: در پی آسیب دیدگی، این سلول های پیش ساز پوستی فعال می شوند، تکثیر می شوند و سپس به زخم مهاجرت می کنند و در آنجا تقریباً تمام بافت جدیدی ایجاد می شود که زخم را پر می کند، هم زخم و هم بافت بازسازی شد.

مطالعه فشرده بیرناسکی در طی پنج سال در ساخت، دانش جدیدی را در مورد اینکه چرا سلول های پوستی خاصی قادر به بازسازی پوست جدید هستند، به جای اینکه باعث زخم شدن بافت زخم شود، ارائه می دهد. تیم تحقیق با استفاده از تکنیک های ژنومیک برش برای پروفایل هزاران سلول جداگانه در زمان های مختلف پس از آسیب دیدگی، تشکیل ظاهر را در مقابل مناطق احیا کننده زخم های پوستی مقایسه کردند.

بیرناسکی افزود: به طور قابل ملاحظه، ما دریافتیم که اگرچه این سلول ها از مبدأ سلولی یکسان هستند، اما محیط های مختلف درون زخم مجموعه ژن های کاملاً متفاوتی را فعال می کنند. به این معنی، سیگنالهای موجود در "مناطق احیا کننده" زخم باعث تقویت دوباره ژنهایی می شوند که به طور معمول در طول توسعه پوست درگیر می شوند. در حالی که، در مناطق تشکیل زخم، این برنامه های ترمیم کننده غایب یا سرکوب شده و برنامه های تشکیل زخم حاکم است. 

محققان پس از کار با این یافته ها، نشان دادند که اصلاح برنامه های ژنتیکی حاکم بر بازسازی پوست امکان پذیر است.

وی گفت: آنچه ما نشان داده ایم این است که شما می توانید محیط زخم را با دارو تغییر داده و یا ژنتیک این سلولهای پیش ساز را بطور مستقیم اصلاح کنید و هر دو برای تغییر رفتار خود در حین بهبود زخم کافی هستند و این می تواند اثرات بسیار چشمگیری در بهبودی داشته باشد که شامل بازسازی فولیکول های مو، غدد و چربی های جدید در پوست زخمی می شود.

این پژوهش بینش های مهمی در مورد سیگنال های مولکولی ایجاد کننده ریز محیط هایی در حین بهبود زخم ارائه می دهد و تعدادی از سیگنال های ژنتیکی را که قادر به غلبه بر فیبروز و ترمیم واقعی بازسازی پوست بزرگسال هستند، شناسایی می کند.

به گفته بیرناسکی، این اثبات اصل بسیار مهم است، زیرا نشان می دهد که سلولهای پاسخ دهنده زخم بالغ، در واقع ظرفیت احیا کننده پنهان را در خود دارند، فقط باید آنها را نادیده گرفت.

وی ادامه داد: اکنون، ما به طور جدی به دنبال مسیرهای اضافی هستیم که ممکن است درگیر شوند. امید ما این است که یک کوکتل دارویی بسازیم که بتوانیم با اطمینان از آن در انسان و حیوانات استفاده کنیم تا از برنامه های ژنتیکی که باعث ایجاد اسکار می شوند بطور کامل جلوگیری کنیم تا کیفیت درمانی در پوست بسیار بهبود یابد.

این تحقیق در ژورنال علمی Cell Stem Cell منتشر شده است.

انتهای پیام/