به گزارش خبرگزاری علم و فناوری از استان مرکزی،تاريخ تشيع در دوران پرفراز و نشيب خود، بزرگان فراواني را به خود ديده است. برخي از آنها در مسائل علمي شهره آفاق شدند و برخي ديگر نيز تنها به سير و سلوك عرفاني و تزكيه نفس پرداختند و گروهي ديگر از آن بزرگان افزون بر موفقيت هاي علمي به تزكيه نفس نيز رو آورده و علم و عمل را در آميخته و به بيشترين توفيق و تأييد از جانب خداوند متعال دست يافتند.

 خاندان نامدار

بدون شک خاندان علامه مجلسی، درخشان ترین خاندان علمی و دینی است. پدران و مادران مجلسی اول و بستگان آن ها، فرزندان و نوادگان پسری و دختری او از عصر وی تا زمان حاضر از نام آورترین عالمان دین هستند که تاریخ اسلام و شیعه امامیه به یاد دارد.

محمد باقر مجلسی در خانواده ای رشد و نمو کرد که آکنده از دانش و فقاهت بود. خانه ای که ساکنانش از نیمه قرن پنجم به تشیع مشهور بودند و بسیاری از افراد این خانواده در قرن دهم و یازدهم از دانشمندان معروف زمان به شمار می رفتند. روی گشاده، سیمای خندان و سفره ای باز از خصلت های خاندان او بود و هر کدام چون درّی در مجالس مؤمنان می درخشیدند و محفل از وجود آنان زینت می گرفت.

زندگينامه مجلسي اول
محمد تقي مجلسي (مجلسي اول) فرزند مقصود علي اصفهاني از دانشمندان مشهور عصر صفوي و شاگرد شیخ بهایی بود. محمدتقي در سال 1003 ق در شهر بزرگ و زيباي اصفهان به دنيا آمد. به مبارکي نام نهمين امام معصوم (عليه السلام) او را محمد تقي نام نهادند. آواي اذان و اقامه، اولين کلماتي بود که در گوش او طنين افکند، بدين گونه آغاز زندگي او با نواي توحيد و رسالت قرين شد. محمد تقي در خانواده­اي که پدر اهل علم و ادب و شيفته ي اسلام و اهل بيت عليهم السلام بود و مادر فاضله و صالحه بود به دنيا آمد.

پدر محمد تقي مجلسي، مقصود علي اصفهاني مجلسي، فاضلي دانش دوست بود و خود از راويان احاديث اهل بيت عليهم السلام به شمار مي آمد. خاندان مجلسي ها نام خود را از جد خود ملا مقصود علي اصفهاني گرفته اند. وي فاضلي شاعر و ادب دوست بود که اشعارش گرمي بخش و رونق دهنده ي مجالس بود، در اشعار خود به «مجلسي» تخلّص مي کرد و به همين خاطر به «مجلسي» شهرت يافت و پس از او اين نام در خاندانش باقي ماند.

جد اعلاي محمد تقي، حافظ ابو نعيم اصفهاني از محدثان و حافظان بزرگ قرن چهارم هجري است.

دوره پاياني عمر

فقيه و محدث گرانقدر ملا محمد تقي حتي در آخر عمر خود از پاي ننشست و عمر خود را دقيقه اي بيهوده نگذارانيد و به راه خود ادامه داد، تا اينکه در يازدهم شعبان سال 1070 ق. در اصفهان رحلت نمود و پيکرش در همان شهر در کنار مسجد جامع اصفهان به خاک سپرده شد. مقبره ي علامه محمد باقر مجلسي نيز در کنار مقبره ي وي قرار دارد. فقدان او ضايعه اي بزرگ و جبران ناپذير براي حوزه هاي ديني بود؛ چرا که اصفهان يکي از بهترين استادان حديث را از دست داده بود.

اين ضايعه بر جامعه ي علمي و مذهبي اصفهان سخت گران آمد. اما دست­پروردگان محضر پر فيض و افاده ي او راهش را ادامه دادند و راه او که در تهذيب نفس و احياي حديث سعي بليغي روا داشت، با شاگردانش خصوصا پسرش علامه محمد باقر مجلسي، ادامه يافت و عصر بازگشت به حديث و تعبّد، تجلّي بارزتر و رونق بيشتري يافت. خداوند روحش را قرين رحمت خود کند.

زندگینامه مجلسی دوم

ولادت

نام علامه مجلسي، محمد مشهور به باقر (محمدباقر) است. نام پدر علامه مجلسي، مولي محمدتقي و معروف به مجلسي اول است. مادر علامه مجلسي دختر سيد صدرالدين محمد حسيني عاشوري قمي است. تولد علامه مجلسي در روزهاي آخر سال 1037 و احتمالاً در روز آخر ماه ذی الحجه يا روز اول محرم 1038 بود.

علامه مجلسي در خانواده ای علمي و روحاني متولد گرديد. پدر و اجدادش تا آن جا كه مي شناسيم از دانشمندان زمان و همگان عابد و زاهد و پرهيزگار بودند.

امداد غیبی با دعای پدر

از مرحوم ملا محمد تقی پدر علامه «ره» نقل شده است که شبی بعد از گریه و زاری به درگاه خداوند، خود را به حالتی دیدم که هر چه از درگاه وی بخواهم، عنایت خواهد شد، فکر کردم چه درخواستی از امور دنیا و آخرت از خداوند بنمایم که ناگاه آواز گریه محمد باقر را از گهواره شنیدم، عرض کردم: خداوندا به پیامبر و آل او، این طفل را به توفیقاتی بی پایان موفق گردان و مروّج دین سید المرسلین قرار ده. نویسنده مرآة الاحوال می گوید: «بدون شک خوارق عادات که از آن بزرگوار به ظهور رسیده است، از پرتو دعای چنین بزرگواری بوده است.»

تحصیل با برکت

علامه مجلسی فراگیری دانش را در چهار سالگی نزد پدر آغاز کرد و در سایه توجه خاص پدر دانشمند، با هوشی سرشار و خدادادی به تحصیل علوم در حوزه اصفهان پرداخت و بیشتر تحصیلات او در علوم دینی در خدمت پدرش مدرس بزرگ اصفهان و روحانی طراز اول عصر بود. او در اندک زمان مراحل مختلف علمی را یکی پس از دیگری طی کرد به طوری که در همان سنین جوانی آثار نبوغ در سیمای نورانی اش آشکار بود و هر کس او را می دید آینده درخشانی را برایش پیش بینی می کرد.

نبوغ و بالندگی علمی او به حدی بود که در سن چهارده سالگی از فیلسوف بزرگ اسلام ملا صدرا اجازه روایت گرفت.

استادان علامه مجلسی

تشنگی دانش، قرار را از علامه ربوده بود و عطش سیری ناپذیر او در فراگیری علم روز به روز بیشتر می شد، بدین لحاظ در محضر عالمان بزرگی چون ملا صالح مازندرانی، ملاحسنعلی شوشتری، رفیع الدین طباطبایی، محمد مؤمن استرآبادی، سید میرزایی جزایری، ملا محسن فیض کاشانی، سید نور الدین عاملی، شیخ علی عاملی نواده شهید ثانی و... زانوی ادب زد و از خرمن دانش هر کدام خوشه ها چید. مجلسی هر جا دانشمند، فقیه و یا محدثی را می یافت، با فروتنی در برابر وی زانوی ادب می زد، وی در این کوشش خستگی ناپذیر پای درس بیش از بیست و یک استاد نشست و از دانش و افکار هر یک بهره ها گرفت.

مدرسی جوان اما بلند آوازه

اصفهان شهر علامه مجلسی بود، خانواده او در آن جا سابقه هزار ساله داشتند، شهر پر رونق اصفهان پایتخت صفویه بود و مجلسی در این شهر پر شکوه به دنیا آمد و همان جا پرورش یافت و ادامه تحصیل داد. دیری نگذشت که علامه بر علوم گوناگون احاطه کامل یافت و در زمره استادان طراز اول حوزه علمیه قرار گرفت. او خود را مهیا ساخت تا مانند پدر و بلکه بیشتر و بهتر از وی، به راهنمایی مردم که یک قرن و نیم بود به مذهب اهل بیت (علیهم السلام) خالصانه دل بسته بودند، همت گمارد، از این رو وی «درس ها را چنان شیوا و زیبا و با برهان تدریس می کرد که شاگردان گمان می کردند، استاد تمام عمر خود را صرف آن رشته کرده است. درس مجتهد پرور او صدها طلبه را از گوشه و کنار شهرها به حوزه علمیه اصفهان که در آن زمان مرکز تشیع به شمار می رفت کشاند، و طلاب با رسیدن به اصفهان سراغ درس او را می گرفتند. سید نعمت الله جزائری دوست، شاگرد و همکار علامه می گوید: «با آنکه [او] در سن جوانی به سر می برد، چنان در علوم تتبع کرده بود که احدی از علمای زمانش به آن پایه نرسیده بودند.

علامه مجلسی در مدرسه ملا عبداللّه به تدریس و اقامه نماز اشتغال داشت. پس از فوت پدر در مسجد جامع به اقامه نماز و تدریس مشغول گشت. این مسجد مملو از طلاب می شد و پای درس او بیش از هزار طلبه می نشستند.

پاسدار آثار خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله)

علامه مجلسی در راه نشر و حفظ معارف اهل بیت (علیهم السلام) راه استادش فیض کاشانی را در پیش گرفت. وی طلاب را به پژوهش در روایات تشویق می کرد و برای حفظ کتب اربعه از کم و کاستی و گزند حوادث اعلام کرد: «اگر هر یک از طلاب کتب اربعه را بنویسد، به دریافت اجازه نایل خواهد شد. طلاب با شوق تمام به نوشتن کتب اربعه پرداختند، نسخه ها را نزد علامه می بردند و او با خط خود در پشت نسخه های آن ها اجازه آنان را می نوشت».

علامه درباره صدها کتاب شیعه که به یغما رفته بود و یا در صندوقچه ها پنهان مانده بودند، و نیز خطر نابودی ذخیره های تشیع از سوی متعصبین اهل سنت و احتمال سقوط صفویه و نفوذ قوی صوفی ها در دربار و...، تلاش سختی را به منظور به دست آوردن آثار تشیع آغاز کرد، تاجایی که دویست اصل از اصول چهارصد گانه معتبر شیعه را جمع آوری کرد و نفیس ترین کتابخانه تشیع را گردآورد. «علامه در ادامه کارهای فکری - فرهنگی خود بسیاری از کتب گذشتگان را که علما در مسائل گوناگون نگاشته بودند، احیا کرد و طلاب را به نسخه برداری از آن ها ترغیب نمود و کتاب هایی که غبار غربت آن ها را فرا گرفته و کسی آن ها را مطالعه نمی کرد با دستخط خود در زیر آن می نوشت: این کتاب غریب مانده و کسی آن را نمی خواند.

مبارزه با کژی ها

نخستین کسی که در دولت صفویه، با صوفیه در افتاد و عقاید خرافی آن ها را به باد انتقاد گرفت، ملا محمد طاهر قمی استاد علامه مجلسی بود. وی در مبارزه خود برای از میان بردن صوفیه چندان توفیقی نیافت، ولی بعد از وی شاگردش علامه مجلسی راه او را دنبال کرد و عملاً جلو بدعت های آن ها را گرفت و در کتاب های خود سخت بر آن ها تاخت. علامه در بخش هایی از کتاب هایش سخت صوفیه را نکوهش نموده و با استفاده از روایات اهل بیت (علیهم السلام) تمام فرقه های آن ها را خارج از اسلام و تشیع و بدعت گذار در دین معرفی کرده است.

علامه ضمن جلوگیری از نفوذ افکار و عقاید منحرف صوفی ها، به مرور زمان از قدرت آنان در دربار و ارتش کاست و شاه و مردم را، نسبت به این فرقه در به انحراف کشیدن تشیّع، آگاه ساخت. وی در بخشی از کتاب خود می نویسد:

جماعتی از مردم عصر ما به نام صوفیه هستند که بدعت ها را آیین خود ساخته اند و از طریق آن ها به عبادت خدا می پردازند و این دین را تصوف نامیده اند. اینان رهبانیت را پیشه ساخته اند در حالی که پیامبر ما (صلی الله علیه و آله) از رهبانیت نهی فرموده و بر عکس، به ازدواج، معاشرت با خلق، حضور در جامعه، شرکت در مجلس مؤمنان، هدایت یکدیگر، آموختن احکام خداوند، عیادت از بیماران، شرکت در تشییع جنازه ها، دیدار با مؤمنان و... امر به معروف و نهی از منکر، اجرای حدود الهی و ترویج احکام خداوند دستور داده است، حال آنکه رهبانیتی که این جماعت، بدعت نهاده اند مستلزم فرو گذاشتن تمام این واجبات و مستحبات است؛ وانگهی، در این رهبانیت، عباداتی را هم از پیش خود ساخته اند از جمله: ذکر خفی که به گونه ای خاص صورت می گیرد و درباره آن نه نصّی وارد شده، نه در کتابی یافت می شود و نه در روایتی، بدون تردید بدعت و حرام است. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرموده است: هر بدعتی گمراهی است و هر گمراهی ره به سوی آتش می برد.

ذکر جلی که در ضمن آن اشعاری را با آواز می خوانند و مانند درازگوش نعره می کشند و با سوت کشیدن و کف زدن به عبادت می پردازند و معتقدند که تنها راه عبادت خداوند، همین دو نوع بدعت است؛ بدین گونه همه مستحبات و نوافل را فرو می گذارند و از نمازهای واجب به همین بسنده می کنند که مانند کلاغ به زمین نوک بزنند و اگر ترس از علما نبود، حتی این نوع نماز خواندن را هم به کلی کنار می نهادند!

صوفیه که خدای شان لعنت کند، به این بدعت ها اکتفا نکرده اند، بلکه اصول دین را نیز تغییر دادند و دم از وحدت وجود می زنند؛ آنچه در این زمینه، از مشایخ آنان شنیده می شود، کفر به خداوند بزرگ است، اینان قائل به جبر و سقوط عبادات، و دیگر عقاید باطل و سخیف می باشند.

پس ای برادران من! به هوش باشید، ایمان و اعتقادات دینی خود را از خطر وسوسه های این شیاطین پاس دارید، هشدار که فریب حالات و رفتارهای دروغین این جماعت را که دل های مردمان نادان را به سوی خود می کشانند، نخورید!

بدین گونه علامه مجلسی، در عصر صوفیه که صوفیان به وجود سلاطین صوفی منش بر خود می بالیدند، سخت بر آن ها تاخته و فرقه های آن ها را از نظر دینی و منطق شیعه مردود دانسته، افعال و اذکار آن ها را بدعت و گمراهی شمرده است.

در شرح حال آن مرد بزرگ آمده است: در ترویج تشیع و زنده نگاه داشتن دین پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) به وسیله تصنیف و تألیف، روشنگری دینی، تشکیل جمعه و جماعات، تربیت شاگردان عالی مقام، امر به معروف و نهی از منکر ، نابودی دشمنان و مخالفین هواپرست و بدعت گذار، به ویژه صوفیه و بدعت گذاران در دین، چون این مرد بزرگوار، در عصر خویش و پیش از آن همتایی او را نبوده است...

تألیفات :

علامه مجلسـى محقق پر کارى بـود که در عمر شریف خـویـش لحظه اى از تألیف و تحقیق نیاسـود و تـوانست کتابخانه بزرگى را که یادگار نیاکانـش بـود غنـى تر و پـر بارتر ساخته و جهت استفاده علاقه منـدان در اختیار دانـش پژوهان قرار دهد.
آثار فارسی او به سود دین و دنیای مردم بود و زمینه هدایت مردم را فراهم می ساخت . کمتر خانه ای از شیعیان بود که از کتابهای وی در آن یافت نمی شد و مورد بهره وری قرار نمی گرفت. کتابهای او چنان بود که عرب و فارس ، جاهل و عارف ، مردان و زنان و حتی کودکان هم از آنها استفاده می کردند.
علامه مجلسی کتاب‌ها و رسالات متعددی به زبان فارسی نگاشت، که تعداد آن را تا ۴۹ کتاب و رساله شمارده‌اند:
تألیفات فارسى عبارت است از :
1 ـ حیاه القـلوب: مشتمل بر سه جلد است. در باب سرگذشت پیامبران، زندگانی پیامبر اسلام(ص) و درباره امامت
2 ـ حلیه المتقیـن: در آداب معاشرت و زندگى فردى و اجتماعى
3 ـ عیـن الحیـات: شـرح وصیت پیـامبـر اسلام به امت خودش
4 ـ حق الیقین: در اعتقادات

5-مشکـاه الانـوار: در فضیلت و آداب قـرا ئت قـرآن و ثواب آن
6ـ جلاء العیـون: کتابـى در بـاب تـاریخ زنـدگـانـى چهارده معصوم
7 ـ ربیع الاسابیع : در اعمـال روزها و هفته ها به خصـوص شب و روز جمعه
8 ـ تحفه الزائر: در باب زیارات پیامبر اکرم و ائمه معصومین
9 ـ اختیارات الایام صغیر.
10 ـ اختیارات الایام کبیر.
11 ـ رساله بلا.
12 ـ شـرح کتـاب روضه کـافـى و بسیـارى از آثـار دیگـر از جمله تـراجم و رسـالات و منـاجـات نـامه ها و ...
تألیفات عربى به شرح ذیل مى باشد :
1 ـ بحار الانـوار: این اثر مشهور ترین و مهمتریـن اثر علامه مجلسـى و اثر پـر بـار و بلنـد آوازه تـاریخ تشیع است که در 110 جلد تدوین شده است.
2 ـ کتاب مرات العقول
3 ـ آداب الحج
4 ـ آداب التجهیز الموات
5 ـ الاجازات
6 ـ ملاذ الاخبـار فـى شـرح کتـاب تهذیب الاخبـار شیخ طـوسى
7 ـ شـرح الاربعیـن حـدیث ... و دهها کتـاب دیگر

دریاهای نور

در میان آثار مجلسی، بحار الانوار جایگاه ویژه دارد، جاودانگی علامه بیشتر در پرتو همین کار بزرگ اوست. ستایشگران وی را به همین کتاب می ستایند و شناخت مجلسی با شناخت بحار ممکن است. با این که نوشته های پر بار فارسی او هنوز مورد استفاده همگان است ولی هیچ کدام ماندگاری این دریای عمیق را نداشته است: «این کتاب از بزرگ ترین و نامورترین جوامع حدیثی شیعه است که به لحاظ تنوع مباحث، آن را باید دایره المعارفی دانست. این کتاب به سبب ذکر مآخذ روایت ها و جستارهای کلامی، تاریخی، فقهی، تفسیری، اخلاقی، حدیثی، بیان و شرح بسیاری از روایات و نیز محتوای آن بر شماری از نسخه های نایاب و نیز جایگاه علمی مجلسی همواره مورد توجه بوده است.

علامه مجلسی در عصری می زیست که فلسفه و عرفان، فقه و حدیث اهل بیت (علیهم السلام) را تحت الشعاع قرار داده بود و علمای شیعه بیشتر میل به فلسفه داشتند و فقه و حدیث در درجه دوم اهمیت قرار داشت. ادامه این وضع روایات اهل بیت (علیهم السلام) را مورد تهدید قرار می داد. افزون بر آن، کتاب های احادیث شیعه بر اثر جنگ ها و غارت هایی که در ایران رخ داده بود و محدودیت هایی که شیعیان پیش از صفویه داشتند، نوعا از بین رفته، و باقی مانده ها نیز دور از دسترس بودند، بدین جهت شیعه از نظر احادیث نیازمند دایرة المعارف حدیث شامل همه گونه اخبار در هر موضوع بود.

علامه مجلسی در مقدمه بحار الانوار سه نکته ذیل را سبب تألیف بحار الانوار ذکر می کند:

1. دانش سودمند تنها از راه وحی به دست می آید که در قرآن و احادیث نهفته است.

2. بسیاری از نوشته های شیعیان دور از دسترس مانده و یا مفقود گردیده است و گردآوری آن ها در یک جا ضروری می نماید.

3. بیم آن است که در آینده نیز بار دیگر این نوشته ها پراکنده و ناپدید شوند.

در این قسمت گوشه هایی از فرمایش مجلسی را در مقدمه بحار الانوار ذکر می کنیم:

... من در نتیجه مطالعات خود تمام علوم را در کتاب خداوند و اخبار خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله) یافتم و دانستم که دانش قرآن عقول بندگان را برای استنباط خود کافی نمی داند و جز پیغمبر و امامان معصوم (علیهم السلام) که پیک وحی در خانه های آنان فرود آمده، کسی به آن احاطه پیدا نمی کند... در نتیجه از میان علوم دینی، جست جوی اخبار ائمه (علیهم السلام) را برای کار خود برگزیدم، چرا که اخبار خاندان پیامبر را کشتی نجات یافتم که مملو از نیک بختی هاست... من در طی منازل یافتم که علوم اهل بیت (علیهم السلام) آدمی را به هر گونه عزت نائل می گرداند و به حکمتی بر نخوردم جز آنکه گزیده آن را در گفتار آل محمد (صلی الله علیه و آله) دیدم و به حقیقتی دست نیافتم مگر اینکه ریشه را در آنجا یافتم.

بعد از پژوهش در کتب مشهور، به جست جو در اصول معتبر گمنام پرداختم، کتاب هایی را که در گذشته به واسطه شاهان مخالف شیعه یا به خاطر رواج علوم باطله در میان نادان ها و یا به لحاظ کم توجهی عده ای از علما فراموش گشته بود، با اینکه آثار خاندان وحی از هر علم جامع تر و کامل تر است، لذا برای تأمین این منظور در شرق و غرب به جست جوی آن کوشیدم. عده ای به من در این راه یاری رساندند و به هر نقطه که امکان داشت سر زدند، تا به فضل خداوند بسیاری از کتب قدیم و اصول معتبره مورد استفاده گذشتگان جمع آوری شد و در میان آن ها بر بسیاری از مدارک احکام دین آگاه شدم... من بعد از یاری خداوند، عزم کردم که همه را در کتابی بزرگ با فصول و ابواب منظم جمع کنم، بحمد اللّه آنچه می خواستم به بهترین وجه انجام یافت... نظر به این که کتاب مشتمل بر انواع علوم و حکمت هاست، آن را بحار الانوار (دریاهای نور) جامع گوهرهای ائمه اطهار (علیهم السلام) نامیدم.

...در این کتاب پربار قریب 3000 باب طی 48 کتاب علمی خواهید یافت که شامل هزاران حدیث است.

بحارالانوار از منظر امام خمینی «ره»

امام راحل «ره» درباره بحار الانوار می نویسد: «کتاب بحارالانوار که تألیف عالم بزرگوار علامه مجلسی است از قریب چهارصد کتاب و رساله که در حقیقت کتابخانه کوچکی است که با یک اسم نام برده می شود. صاحب این کتاب چون دیده کتاب های بسیاری از احادیث است که به واسطه کوچکی و گذشتن زمان ها از دست می رود، تمام آن کتاب ها را، بدون آن که التزام به صحت همه آن ها داشته باشد در یک مجموعه به اسم بحارالانوار فراهم کرده و نخواسته کتاب عملی بنویسد... در حقیقت بحار خزانه همه اخباری است که به پیشوایان اسلام نسبت داده شده، چه درست باشد یا نادرست....

علامه تنکابنی نوشته است: مجلسی بر اسلام و مسلمین حقوق بسیار دارد؛ چرا که انتشار مکتب امامیه از برکت تألیفات آن بزرگوار است. هنگامی که کتاب «حق الیقین» وی منتشر شد هفتاد هزار نفر از ولایت شام و توابع شامات شیعه شدند.

سفر با سلاح قلم  
علامه هیچگاه در سفر، قلم - این سلاح حوزوی - را از خود جدا نمی ساخت و همواره آن را چون دل خویش صیقل می داد و با آن به راز و نیاز می پرداخت علامه جلد بیست و دوم بحار الانوار را در نجف اشرف بعد از مراجعت از سفر حج تالیف نمود در مراجعت از سفر خراسان در بین راه ترجمه خطبه امام رضا(ع ) و رساله و جیزه رجب را نگاشت .
هنگام سفرهای علامه طلاب فرصت را غنیمت می شمردند و با او همراه می شدند تا در فضایی ساده و دوستانه سعادت واقعی را در کلام او جستجو کنند.

مردی که با رفتنش صفویه رو به سقوط نهاد 
علامه مجلسی قهرمان عرصه سیاست است اما به موجب کینه ورزی و عناد مستشرقان و روشنفکران غربزده همچنان مظلوم تاریخ سیاست است .علامه پس از فوت مرحوم ملا محمد باقر سبزواری در سال 1090 هجری به منصب شیخ الاسلامی دست یافت . و در این مسند خدمات بسیاری را در مقوله های گوناگون سیاسی و اجتماعی به ایران و تشیع نمود. بزرگترین کار علامه مجلسی در صحنه سیاست که به نفع تشیع و مکتب آن ختم شد مبارزه با صوفیان بود. علامه علاوه بر مبارزه با صوفیان با کشیشان دربار، بیگانگان ، نمایندگان موسسات و شرکتهای غربی به مبارزه با بت پرستان پرداخت . 
پس از مرگ شاه سلیمان درباریان و خواجه سرایان ، حسین میرزا (سلطان حسین ) را که مورد علاقه مریم بیگم عمه شاه بود بر تخت نشاندند. شاه در وقت تاج گذاری به صوفیان اجازه نداد چنانچه مرسوم بود شمشیر را به کمر او ببندد و علامه مجلسی را پیش خواند و درخواست کرد که این تشریفات را او انجام دهد. علامه مجلسی در تالار آینه این مراسم را انجام داد. شاه رو به علامه کرد و گفت : به ازای این خدمت چه تقاضایی داری و چه پاداشی می طلبی ؟ علامه که شاه جوانی را می دید که حتی در وقت تکیه زدن بر تخت سلطنت قادر به سوار شدن به اسب نبود. جوان تر و ساده اندیش تر از آن می دانست که بتواند کشتی این سرزمین را به ساحل برساند از این رو از شاه چیزی را خواست که در ذهن هیچ یک از حاضران حتی علمای آن زمان نقش نبسته بود. چیزی را گفت که عظمت روح بلند و دیدگاه وسیع سیاسی او را نشان داد. وی بر سه نکته تاکید ورزید: فساد، تفرقه و بی تفاوتی نسل جوان! پس رو به شاه کرد و گفت : تقاضا دارم شاه فرمانی صادر کند و نوشیدن مسکرات ، جنگ میان تفرقه ها، همچنین کبوتربازی را نهی فرماید. شاه با رضایت خاطر پذیرفت و فوری فرمانی را به همان مضمون صادر کرد.
علامه همچنین او را ترغیب کرد که فرمانی دیگر برای طرد صوفیان از شهر امضا کند.
این پیروزی بزرگی برای علامه مجلسی و نجات ایران در آن وضعیت حساس بود که در غرب عثمانیها، در شرق ازبکها، در جنوب شرقی گورکانی ها و در شمال روسها و در جنوب شرکتهای هلندی و هند شرقی چشم طمع به آن دوخته بودند.
اما در این میان با توطئه مریم بیگم (عمه شاه ) شاه را به دامان میخوارگی و لذت جویی سوق دادند و عملا قدرت را از علامه مجلسی گرفتند و کشور رو به ضعف نهاد، نکته مهمی که در سیاست علامه مجلسی در دربار به چشم می خورد این است که در زمان علامه مجلسی هیچ برخوردی بین ایران و همسایگان اهل تسنن ایران از سوی شیعیان تعدی نشد و ایران در کمال آرامش به سر برد.

سرانجام علامه مجلسی در 27 رمضان 1110 ق چشم از جهان فرو بست. با فوت او شمارش معکوس سقوط دولت صفویه آغاز شد و در همان سال ولایت قندهار سقوط کرد.
پیکر پاک علامه مجلسی در کنار مسجد جامع اصفهان و جنب مدفن پدر فرزانه اش مولی محمد تقی مجلسی به خاک سپرده شد و زیارتگاه شیعیان جهان شد.

انتهای پیام / م