به گزارش خبرگزاری علم و فناوری تهران بزرگ؛ رحمانیان محقق و مهندس صنایع هوایی تحت دانشگاه هوا فضا است که چون علاقمند به موضوع هواپیمای عمود پرواز بود شروع به تحقیق، مطالعه و تحصیل در این رشته کرد و توانست به یک طراحی جامعی برسد و نمونه ای از آن را بسازد.

موضوع هواپیمای عمود پرواز موضوع جدیدی نیست حدود ۷۰-۶۰ سال قدمت صنعتی تجاری در دنیا دارد و شکل گیری هر وسیله پرنده ای از صفر تا نمونه سازی آن حدود ۵-۴ سال نیاز به تحقیق و پژوهش دارد.

از نظر اقتصادی پهبادهای تجاری و نظامی متفاوت هستند؛ در پهبادهای دفاعی و نظامی پارامترهای اقتصادی مطرح نیست و اولویت دوم را دارد، اما در پهبادهای تجاری این مسئله خیلی مهم است چرا که در بازار رقابتی قرار دارد و باتوجه به اینکه در کشورهای پیشرفته مخصوصا کشور چین محصولات خیلی با کیفیتی را ارائه می‌دهند یک چالش بزرگی به حساب می‌آید.

این نخبه بسیجی دغدغه مند به دلیل نیازی که در کشور مطرح است تصمیم به تولید و طراحی پهبادی با حداقل وابستگی می‌کند چرا که پهبادهای تجاری که ساخته می‌شوند وابسته به المانت ها و قطعات خارجی هستند و متاثر از کشورهای پیشرفته و شرکت های خارجی است. کاری که این محقق انجام داده است نمونه طراحی و ساختی با بیش از ۵۰ درصد از سهم توده داخل است.

به صورت کلی کارهای تحت توسعه صنعتی در فضای رقابتی بسیار سخت است چون رقبا واقعا قوی و جدی هستند و اصلا مسئله ساده ای نیست و برخلاف تبلیغات و تصورات عوام که در کشور فکر می‌کنند شرایط تحقیق و توسعه و تکنولوژی فراهم است اینگونه نیست، شاخصی به نام توسعه ی نوآوری Innovation Index که سالانه براساس گزاراش ها و آمارهای کشورهای مختلف می‌دهند تدوین می شود و در ایران در چند سال اخیر با کارهای که انجام داده است تقریبا عدد ۷۰ را کسب کرده است.

شاخص توسعه ۷۰ یعنی اینکه کشور ایران متوسط به پایین و در مقایسه با کشوری مثل ترکیه ۴۰ است؛ کشورهای خیلی پیشرفته بین رده ۱ تا ۱۵ قرار دارند و اساسا کشورهای که شاخص نوآوری در آنها زیر عدد ۳۰ است این ریسک را به راحتی قبول نمی‌کنند که تحقیق و توسعه انجام بدهند ولی این نخبه با وجود این مشکلات اقدام به این طراحی کرده است.

تجار و افراد صاحب منفعت اطلاعات بازار و نمونه سازی را به راحتی در اختیار کسی قرار نمی‌دهند و باید برای این کار مسیر توسعه طی بشود هم در تولید محصول و هم فروش آن که کار خیلی سختی است.

هواپیما یا همون پرنده عمودپرواز در دو نوع سرنشین دار و بدون سرنشین قابل طرح است ولی این مبتکر نوع بدون سرنشین آن را طراحی و ساخته است که یک محصول و نمونه تحقیقاتی است.

رحمانیان از زمان ایده اولیه ی این پرنده عمودپرواز می‌گوید که تقریبا اوایل دانشگاه بود که با یکی از اساتید دانشگاه طرح را مطرح و با راهنمایی او طرح را به اجرا رساند و تنها سازمانی که او را حمایت کرد سازمان بسیج علمی بود و بقیه سازمان ها برخلاف ادعاهایشان هزینه به گرنت پرداخت نمی‌کنند.

در همه جای دنیا استاندارد توسعه به این صورت می‌باشد که معمولا یک هزینه قابل قبولی را به تیم تحقیقاتی می‌دهند که بتواند نمونه اش را به خوبی بسازد و یک طراحی ساخت صنعتی داشته باشد تا بتواند شانس موفقیتش را در بازار بیشتر کند اما در ایران به دلیل عدم پشتیبانی تیم ها شکست می‌خوردند و بنابراین محصولی که میسازند محصول ضعیفی می شود.

این اختراع در سال ۹۲ به نام هواپیمای عمودپرواز ترکیبی ثبت شد و در سال ۲۰۱۵ نمایشگاه اختراعات جنرال سوئیس مقام برتر را در حوزه مکانیک و هوا فضا کسب کرد. حدود ۵ سال است که این نمونه صنعت سازی و محصول سازی شده و با ساخت آن در حال استفاده می‌باشد.

انتهای پیام/