به گزارش خبرگزاری علم و فناوری از اردبیل و به نقل از سایتک دیلی؛ این مطالعه  پتانسیلی برای برنامه های جدید زیست محیطی، بهداشتی و پزشکی قانونی DNA محیط زیست  (eDNA)، که تا به امروز عمدتا برای بررسی محیط های آبزی استفاده شده است، فراهم می کند.

ارگانیسم های زنده مانند گیاهان و حیوانات در اثر تعامل با آنها DNA را در محیط اطراف خود می ریزند. در سال های اخیر، eDNA به ابزاری مهم برای کمک به دانشمندان در شناسایی گونه های یافت شده در محیط های مختلف تبدیل شده است. با این حال، در حالی که طیف وسیعی از نمونه های محیطی، از جمله خاک و هوا، به عنوان منابع eDNA پیشنهاد شده است، اما تاکنون بیشتر مطالعات بر روی جمع آوری eDNA از آب متمرکز شده است.

در این مطالعه، محققان کشف کردند که آیا می توان eDNA را از نمونه های هوا جمع آوری کرد و از آن برای شناسایی گونه های حیوانی استفاده کرد. آنها ابتدا از اتاقی که موش خال ، یک جونده اجتماعی که در مستعمرات زیرزمینی زندگی می کند، نمونه هوا گرفتند و سپس از تکنیک های موجود برای بررسی توالی DNA در هوای نمونه استفاده کردند.

با استفاده از این روش، تیم تحقیق نشان داد که نمونه برداری از DNA در هوا می تواند DNA موش خال را در داخل حیوان و از داخل اتاق با موفقیت تشخیص دهد. دانشمندان همچنین DNA انسان را در نمونه های هوا یافتند که نشان دهنده استفاده بالقوه از این روش نمونه برداری برای کاربردهای پزشکی قانونی است.

دکتر الیزابت کلار، مدرس ارشد دانشگاه کوئین مری لندن و اولین نویسنده این مطالعه، گفت: استفاده از eDNA  به موضوعی با علاقه روزافزون در جامعه علمی تبدیل شده است، به ویژه برای بوم شناسان یا متخصصان حفاظت از محیط زیست که به دنبال راه های کارآمد و غیرتهاجمی برای نظارت بر محیط زیست. در اینجا ما اولین شواهد منتشر شده را ارائه می دهیم که نشان می دهد eDNA حیوانات می تواند از هوا جمع شود و فرصت های بیشتری برای تحقیق در مورد جوامع حیوانات در محیط های سخت دسترسی مانند غارها و گودال ها فراهم می کند.

تیم تحقیقاتی هم اکنون با شرکای صنعت و بخش سوم از جمله شرکت NatureMetrics همکاری می کنند تا برخی از کاربردهای بالقوه این فناوری را زنده کنند.

دکتر کلار افزود: آنچه در ابتدا به عنوان تلاشی برای بررسی اینکه آیا این روش می تواند برای ارزیابی های زیست محیطی مورد استفاده قرار گیرد، در حال حاضر با کاربردهای بالقوه در پزشکی قانونی، انسان شناسی و حتی پزشکی، بسیار بیشتر شده است.

به عنوان مثال، این تکنیک می تواند به ما کمک کند تا انتقال بیماریهای منتقله از طریق هوا مانند Covid 19 را بهتر درک کنیم. در حال حاضر دستورالعملهای فاصله اجتماعی بر اساس فیزیک و تخمین می زند که ذرات ویروس چقدر می توانند حرکت کنند، اما با استفاده از این روش می توانیم از هوا نمونه برداری کنیم.

این تحقیق در مجله  PeerJمنتشر شده است.