به گزارش خبرگزاری علم و فناوری از استان مرکزی؛  افشین اسماعیلی‌فر دبیر علمی کنفرانس ملی کشاورزی و امنیت غذایی واحد اراک گفت: نخستین کنفرانس ملی کشاورزی و امنیت غذایی ۱۶ شهریور ۱۴۰۰ توسط پژوهشکده امنیت غذایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک به صورت مجازی برگزار می‌شود.

اسماعیلی فر افزود: در این کنفرانس استادان و دانشگاهیان و مدیران و کارشناسان دستگاه‌های اجرایی بخش کشاورزی با ارائه‌ آخرین دستاوردهای تحقیقاتی با بررسی چالش‌های پیش‌رو، راهکارهای توسعه‌ بخش کشاورزی را با تأ‌کید بر امنیت غذایی و با توجه به شرایط اقتصادی کنونی کشور مورد نقد و بررسی قرار می‌دهند.

وی موضوعات این کنفرانس را الگوی کشت و امنیت غذایی، کارآفرینی و اشتغال پایدار و  امنیت غذایی، بهره‌وری و امنیت غذایی، صنایع تبدیلی و امنیت غذایی، منابع طبیعی و امنیت غذایی، تجارت و بازاریابی محصولات کشاورزی و امنیت غذایی، مدیریت ریسک و امنیت غذایی، سرمایه‌گذاری و اعتبارات و امنیت غذایی، آموزش کشاورزی و امنیت غذایی، توسعه روستایی و امنیت غذایی، زنجیره عرضه و امنیت غذایی، بذر و جایگاه آن در امنیت غذایی، آب و تکنولوژی آبیاری نوین، محیط زیست و توسعه پایدار، کشاورزی پایدار با هدف تولید غذای سالم، آلودگی آب و خاک و سایر موضوعات مرتبط با کشاورزی و امنیت غذایی عنوان کرد.

اسماعیلی‌فر اظهار کرد: علاقه‌مندان برای ارسال مقالات و شرکت در کنفرانس و کسب اطلاعات بیشتر در زمینه مشارکت در این رویداد مهم ملی می‌توانند به سایت کنفرانس به آدرس http://foodsecurity.iau-arak.ac.ir مراجعه کرده و یا با دبیرخانه کنفرانس به شماره  ۰۹۲۱۶۹۴۱۷۳۷ تماس بگیرند.

امنیت غذایی جیست؟

بانک جهانی امنیت غذایی ( Food Security ) را «دسترسی همه مردم در تمام اوقات به غذای کافی برای داشتن یک زندگی سالم» تعریف کرد. این تعریف به سه عنصر «موجود بودن غذا»، «دسترسی به غذا» و «پایداری در دریافت غذا» استوار است. امنیت غذایی نه تنها مستلزم عرضه کافی مواد غذایی در سطح کلان می‌باشد بلکه ناظر بر توزیع عادلانه غذا به منظور دستیابی همگان به آن نیز هست.

امنیت غذایی سنگ بنای یک جامعه توسعه یافته و عنصر اصلی سلامت فکری، روانی و جسمی آن جامعه است. ناامنی غذایی ذخیره سرمایه اجتماعی افراد مشمول آن و نیز معناداری هنجارها و ارزش‌های انسانی و دینی را شدیداً تحلیل خواهد برد. لذا ناامنی غذایی تهدیدی بالفعل یا بالقوه علیه ارزش‌های بنیادین نظام اسلامی خواهد بود. ناامنی غذایی دامنه انتخاب افراد را شدیداً محدود، و در بسیاری موارد حق انتخاب را از آنها می‌گیرد و از اینرو قابلیت‌ها و استانداردهای زندگی‌شان را تنزل خواهد داد. ناامنی غذایی در یک نظام سیاسی- اجتماعی ارزشهای حیاتی و در نتیجه امنیت ملی آنرا تضعیف خواهد کرد.

امنیت ملی :

امنیت ملی مفهومی غربی است که بعد از جنگ جهانی دوم مطرح شد. امنیت ملی را به طور عینی به معنای فقدان تهدید نسبت به ارزش‌های مکتسبه و به طور ذهنی به مفهوم فقدان ترس از حمله به این گونه ارزش‌ها است.

در تعریف مدرن امنیت ملی بجای توجه به تهدیدات خارجی، آسیب‌پذیری‌های داخلی بیش‌تر مورد توجه است و تهدید خارجی دارای اعتبار کمتری است. همچنین بجای مسایل نظامی به شرایط و عوامل اقتصادی (نرخ بیکاری، تورم، میزانGDP یا تولید ناخالص داخلی، درآمد سرانه، ذخیره ارزی و میزان جمعیت فعال) پرداخته می‌شود در حالی که در نگرش و گفتمان سنتی تهدید اولا منشاء خارجی دارد و ثانیا وجه نظامی آن غالب است. این عوامل در کنار توانایی دولت در عرضه سطح معقولی از رفاه اجتماعی و امنیت غذایی، مقبولیت و مشروعیت دولت را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

رابطه امنیت غذایی و امنیت ملی:

امنیت غذایی یک سیاست امنیت ملی می‌باشد که کم و کیف آن مقدار عرضه و کیفیت کالای عمومی امنیت ملی را در هر کشور تعیین می‌کند. عرضه یک سطح بهینه امنیت ملی مستلزم تدارک سطح بهینه امنیت غذایی است. تاریخ روابط بین کشورها نشان می‌دهد که کشورهای قدرتمند در بیش‌تر موارد از مواد غذایی به عنوان حربه‌ای سیاسی علیه کشورهای جهان سوم بهره گرفته‌اند. تجربه کشورهای کم‌تر توسعه یافته حاکی از این است که وابستگی‌ آن‌ها به واردات مواد غذایی از کشورهای توسعه یافته‌تر باعث ضربه‌پذیری سیاسی‌شان شده و امنیت ملی‌شان همواره از این محل در معرض تهدید بوده است.این موضوع در شرایط تحریمی از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار است.

ناامنی غذایی عزت نفس یک ملت، به عنوان ستون اصلی توسعه و استقلال ملی، را تخریب و با ایجاد اختلال در انباشت سرمایه اجتماعی، کنش‌های جمعی را بسیار پرهزینه می‌کند و در نتیجه امکان وفاق و وحدت ملی را کاهش می‌دهد. بدلیل وجود این رابطه مهم و تنگاتنگ ، ارتقاء سطح امنیت غذایی و امنیت ملی در قانون اساسی، قوانین و سیاستهای کلی برنامه‌های دوم، سوم و چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و سند چشم‌انداز جمهوری اسلامی ایران در افق سال 1404 هجری شمسی، مورد توجه خاص و ویژه قرار گرفته است. 

اگرچه امنیت غذایی از زیرساختهای مختلف عرضه، توزیع مناسب و تغذیه و بهداشت برخوردار است، اما متغیرهای کلان اقتصادی مانند تورم، نرخ اشتغال، درجه فقر، چگونگی توزیع درآمد بین اقشار جامعه، شاخصهای توسعه روستایی و سطح درآمد جامعه و اتکای عرضه به منابع داخلی هر کشور یا واردات، بر آن اثر دارد.

امنیت غذایی با ابعاد اقتصادی و منابع انسانی امنیت ملی رابطه مستقیم و با ابعاد سیاسی - اجتماعی، دفاعی - نظامی و فرهنگی - علمی و فناوری آن رابطه غیرمستقیم دارد. اتکاء به تولیدات داخلی مواد غذایی، آسیب پذیری در سطح ملی بویژه در شرایط تحریمی را به حداقل میرساند. عرضه باثبات مواد غذایی نقش اساسی در امنیت غذایی جامعه دارد و نهایتاً میتواند پایداری و استمرار امنیت غذایی را تضمین نماید.

انتهای پیام / م