یادداشت:فرشته نیازی، خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری استان ایلام

قریب به 2 سال است واژه ای پرتکرار به نام کرونا با پسوندها و پیشوندهای مختلف، ملکه اذهان عمومی شده است. ویروس کرونا، واکسن کرونا، ستاد کرونا، بخش کرونا، مرگ و میر کرونا، کرونای دلتا ، پیک کرونا و هزاران پسوند و پیشوند دیگر برای ویروسی که خلاصی از آن، مستلزم الزامات و اقداماتی ساده توسط بشر است .

 ویروسی که ابتدایش می توانستیم با جدیت و در بازه زمانی کوتاه مدت، آن را مهار و در حافظه کوتاه مدت به فراموشی بسپاریم. ویروسی که تعداد مرگ و میر روزانه آن، بیش از 600 خانواده را عزادار می کند. ویروسی که در اسفند 98 شمار مبتلایان آن یک یا دو نفر در هر استان بود و رعب و وحشت مردم چند صد برابر شرایط کنونی.  اما همان ویروس این روزها تنها در ایران صدها قربانی می گیرد و کک خیلی ها هم نمی گزد.

به یاد آوریم وقایع و اتفاقات قبل از سال 99 را، که به تبع آن، از دست دادن تعدادی از عزیزانمان در حوادث و اتفاقات، منجر به اعلام عزای عمومی می شد و تا روزها و هفته ها در شوک از دست دادن درگذشتگانمان بودیم. اما اکنون چه بر سرمان آمده که با مرگ صدها نفر در طول روز که ناقلان و غافلان مسبب آن هستند، عزا و نوایی در کار نیست و انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است.

اوایل دهه 60 را به یاد آوریم که با تشدید جنگ تحمیلی که هیچ بویی از ارتباطات و تکنولوژی و فضای مجازی نبود، رزمندگان اسلام برای دفاع از کیان ایران اسلامی، بدون هیچگونه سلاح فناورانه ای جنگیدند و در طول 8 سال جنگ نابرابر، تعدادی قریب به 200 هزار نفر به شهادت رسیدند. اما این روزها شاهد آن هستیم که با وجود تاکیدات بسیار و تکرار پرتکرار مسئولان به طرق مختلف حضوری و مجازی و رسانه ای، روزانه قریب به 600 نفر و در کمتر از دو سال قریب به یکصدهزار ایرانی را به تبع غفلت از این ویروس ناشناخته اما نام آشنا، از دست داده ایم.

بر هیچ انسانی پوشیده نیست، تلاش مدافعان سلامت وطن را؛ همان انسانهای سخت کوش و جنگنده ای که در شرایط سخت کنونی شباهت عجیبی با رزمندگان دوران دفاع مقدس به خود گرفته اند. همانانی که تمام وجودشان را طبق اخلاص و فداکاری گذاشته اند تا نفس های به شماره افتاده ی مردمان این دیار دوباره به ساحل آرامش برگردد. همانانی که روزها و هفته ها و ماهها بدون هیچ چشمداشتی خدمت به بیماران را بر حضور در کنار خانواده ترجیح داده اند و افتخارشان  لبخند رضایت خانواده ها از سلامتی عزیزانشان است. به راستی که باید بر چنین مدافعانی که جانانه حافظ جان مردمند سر تعظیم فرود آورد که تلاش آنان کاری بس شایسته است.

اما در این بین چه بسیارند غافلانی که چندین پیک و موج سهمگین را با چشمان خود نظاره گر بوده اند، اما هیچگونه تلاشی برای آرام شدن این موج ها و رسیدن به ساحل آرامش در شرایط کنونی نکرده اند. غافلانی که هزار روی کرونا را دیده اند و می دانند که هر بار چهره اش مخوف تر و خطرناک تر  ظاهر می شود،  اما باز با انجام اعمالی غیر انسانی و حضور بی مورد در اجتماعات، سلامت جامعه و هموطنان را به مخاطره می اندازند.

یادمان باشد، ما مردمانی هستیم که تا قبل از اپیدمی کرونا، در بدترین شرایط بسیاری از مشکلات را نه شکست بلکه ضربه فنی کرده ایم. یادمان باشد ما همان مردمانی هستیم که جهان را در پیروزی دوران دفاع مقدس متحیر ساختیم. یادمان باشد ما مردمانی هستیم که جزء معدود تولید کنندگان واکسن کرونا در جهان هستیم و با تحسین بسیاری از ابرقدرتان و کشورها مواجه شدیم.

اما این را نیز به یاد داشته باشیم که موفقیت های پیشین در گرو خرد جمعی بوده و شکست کرونا هم مددی ملی می خواهد، چراکه با عادی انگاری مردم، تشدید دورهمی های خانوادگی، حضور در اجتماعات و تجمعات بی اساس، این ویروس را تا سالیان بسیار میهمان ناخوانده خانواده ها خواهد کرد و حتی واکسیناسیون عمومی نیز در صورت عدم رعایت پروتکل های بهداشتی و اجتماعی، نمی تواند این ویروس را به خاطره ها بسپارد.

انتهای پیام/ن