به گزارش خبرگزاری علم و فناوری از اردبیل و به نقل از نیواطلس؛ حسگر گوش هر 15 دقیقه داده ای را به مرکز پزشکی از راه دور ارسال می کند که به پزشکان اجازه می دهد وضعیت بیمار را در زمان واقعی ردیابی کنند.

تحقیقات جدید از دانشگاه فنی مونیخ نشان داده است که نظارت از راه دور بر بیماران مبتلا به کووید -19 می تواند به طور موثری مراحل اولیه وخامت بیماری را شناسایی کرده و آنها را برای درمان لازم در بیمارستان بستری کند. این سیستم از یک سنسور داخل گوش برای اندازه گیری و انتقال داده ها در زمان واقعی به پزشکان استفاده می کند و سپس ارزیابی می کنند که چه زمانی بیماران نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند.

همانطور که بسیاری از نقاط جهان تجربه کرده اند ، هنگامی که موج عفونت ها در یک جامعه محلی گسترش می یابد ، بیمارستان ها می توانند به سرعت از بیماران COVID-19 پر شوند. پزشکان علاوه بر کمک به بیمارانی که بیشترین نیاز را به درمان حاد دارند ، سعی می کنند بیماران را در معرض خطر وخامت قرار دهند تا در اولین فرصت به طور موثری درمان شوند. اما گاهی اوقات تشخیص سریع این بیماران آسان نیست و بسیاری از بیماران تنها به خانه فرستاده شده اند تا چند روز بعد در شرایط سخت به خانه بازگردند.

این تحقیق جدید سیستمی را آزمایش کرد که به موجب آن بیماران تازه تشخیص داده شده در بیماری کووید -19 که در معرض خطر بالای بیماری شدید قرار داشتند با دستگاهی که برای نظارت بر تعدادی از علائم حیاتی طراحی شده است به خانه فرستاده می شوند. داده های بهداشتی ضبط شده توسط دستگاه از راه دور توسط تیمی از کارکنان مراقبت های بهداشتی کنترل شد و بیماران هنگامی که علائم حیاتی نشان دهنده وخامت وضعیت آنها بود به بیمارستان فراخوانده شدند.

در این مطالعه از حسگر داخلی گوش موجود در شرکت تولید شده به نام cosinuss استفاده شد. این سنسور شبیه یک سمعک کوچک است و شامل عنصر حسگر فوتوپلیتیسموگرافی (PPG) ، سنسور دمای تماس و شتاب سنج است. این می تواند ضربان قلب ، دمای بدن اصلی ، اشباع اکسیژن خون و تعداد تنفس را اندازه گیری کند.

این دستگاه از طریق بلوتوث به تلفن هوشمند متصل می شود و هر 15 دقیقه علائم حیاتی را اندازه گیری می کند. سپس داده ها به مرکز پزشکی از راه دور منتقل می شوند که امکان نظارت دائمی از تیم پزشکان را فراهم می کند.

این سنسور دمای بدن ، میزان اکسیژن خون و میزان تنفس را اندازه گیری می کند.

حدود 150 بیمار برای مطالعه انتخاب شدند. میانگین سنی این گروه 60 سال بود و هر شرکت کننده حداقل یک بیماری قبلی از جمله دیابت ، چاقی یا بیماری های قلبی عروقی داشت.

در طول مطالعه ، 20 بیمار به دلیل وخامت علائم حیاتی پرچم گذاری شدند و در بیمارستان بستری شدند. هفت نفر از این بیماران تحت مراقبت های ویژه قرار گرفتند و متأسفانه یکی درگذشت.

به طور شگفت انگیزی ، سطح اکسیژن خون شاخص اصلی وخامت بود. متوسط ​​اندازه گیری در بیماران قبل از بستری 88 درصد بود ، در حالی که متوسط ​​اندازه گیری در بیماران بستری 96 درصد بود.

جورج اشمیت ، محقق روی این مطالعه توضیح می دهد: طبق دانش ما، این اولین مطالعه در سراسر جهان است که به طور مداوم بیماران را از راه دور تحت نظارت قرار می دهد و در صورت وخامت شدید سلامتی باعث بستری شدن فوری در بیمارستان می شود.

اکثریت شرکت کنندگان در این مطالعه گفتند سیستم نظارت به آنها احساس امنیت می دهد و بهزیستی ذهنی آنها را بهبود می بخشد. 90 درصد از بیماران در بیمارستان بستری شدند و گفتند که در زمان تماس با آنها برای بستری شدن به بیمارستان نمی آیند. این نشان می دهد که کنترل علائم حیاتی از راه دور می تواند باعث بدتر شدن بیماری شود قبل از اینکه کسی از وضعیت وخیم خود آگاه باشد.

از آنجا که این مطالعه بدیهی است هیچ گروه مراقبت معمولی برای کنترل وجود نداشت ، نمی توان تعیین کرد که آیا این نوع نظارت از راه دور نتایج بهتری نسبت به روش جایگزین دارد. محققان حدس می زنند که این نظارت اغلب منجر به دعوت بیماران به بیمارستان قبل از انتخاب داوطلبانه آنها می شود ، به این معنی که درمان می تواند در مراحل اولیه انجام شود ، که احتمالاً منجر به نتایج بهتر و در نهایت ، ماندن کوتاهتر در بیمارستان می شود.

وی می گوید: ما فرض می کنیم که در صورت همه گیری ، چنین نظارت از راه دور به کاهش بار پزشکان عمومی و افسران پزشکی کمک می کند.

از طریق پزشکی از راه دور می توان از بیماران به خوبی مراقبت کرد و نیازی به تماس مستقیم با پزشک یا پرستار نداشت. این بدان معناست که هیچ منبع غیر ضروری محدود نمی شود و علاوه بر این ، خطر عفونت برای کادر پزشکی و پرستاری می تواند کاهش یابد. در عین حال ، احتمال زنده ماندن بیمار افزایش می یابد ، زیرا دوره بالینی وی به طور مداوم تحت نظارت است.

این مطالعه جدید در مجله PLOS One منتشر شد.

انتهای پیام/