علمی، پژوهشی و فناوری

سازمان بهداشت جهانی؛

آماده‌باش سازمان جهانی بهداشت درپی شیوع ویروس ماربورگ در رواندا

به گزارش پایگاه خبری علم و فناوری :  این بیماری، مانند ابولا، نادر اما بسیار شدید است و بسته به نوع ویروس و نحوه درمان و رسیدگی به‌موقع، می‌تواند تا ۸۸ درصد موارد مرگبار باشد.

به گزارش نیویورک‌پست، مقام‌های آلمانی در تاریخ دوم اکتبر، دو خط قطار در ایستگاه راه‌آهن اصلی هامبورگ را بستند، زیرا دو مسافر مشکوک به این بیماری بودند. البته نتیجه آزمایش هر دو فرد منفی شد.

رواندا تا دوم اکتبر، ۳۶ مورد ابتلا را تایید کرده‌ است که دست‌کم ۱۹ تن از آن‌ها کارکنان کادر درمان بودند که اغلب در بخش مراقبت‌های ویژه کار می‌کردند.

این اولین باری است که بیماری تب خونریزی‌دهنده ناشی‌از ویروس ماربورگ در رواندا گزارش می‌شود. 

سازمان جهانی بهداشت در تاریخ ۳۰ سپتامبر اعلام کرد که خطر این شیوع را در سطح کشور رواندا بسیار بالا، در سطح منطقه‌، بالا و در سطح جهانی پایین ارزیابی می‌کند.

اوگاندا و تانزانیا، همسایگان رواندا در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۲۳ شیوع بیماری ویروسی ماربورگ را گزارش کرده بودند.

بیماری ویروسی ماربورگ چیست؟

بیماری ویروس ماربورگ که به تب خونریزی‌دهنده ماربورگ هم معروف است، بیشتر در کشورهای جنوب صحرای آفریقا دیده می‌شود. این بیماری اولین بار سال ۱۹۶۷ پس از شیوع در آلمان و صربستان شناسایی شد.

عامل این بیماری ویروس‌ «ماربورگ» (Marburg) یا «رون» (Ravn) است که به‌عنوان ویروس‌های «اورتو‌ماربورگ» (orthomarburgviruses) طبقه‌بندی می‌شوند.

ویروس‌های اورتو‌ماربورگ به طور طبیعی در نوعی خفاش‌های مصری یافت می‌شوند. این خفاش‌های میوه‌خوار غارنشین که در سرتاسر آفریقا و خاورمیانه زندگی می‌کنند، می‌توانند بیماری را از طریق ترشحات و دفعیات خود (ادرار، مدفوع، عرق، ترشحات تنفسی) به انسان‌ها و حیوانات منتقل کنند.

علائم این بیماری به شکل تب، کهیر یا بثورات پوستی و خونریزی شدید داخلی ممکن است به طور ناگهانی ظاهر و به‌سرعت وخیم‌ شود. هیچ درمانی برای ماربورگ وجود ندارد و عفونت اغلب به بیماری جدی یا مرگ منتهی می‌شود. 

راه شیوع بیماری

سایر حیوانات از طریق خوردن میوه‌ای که خفاش آلوده از آن‌ تغذیه کرده است، یا در صورتی که خفاش آن‌ها را گاز بگیرد، به بیماری ماربورگ مبتلا می‌شوند. انسان‌ها هم می‌توانند در اثر تماس با حیوانات آلوده، سرنگ، اشیا و سطوح آلوده به ویروس به این بیماری مبتلا می‌شود.  

ویروس ماربورگ از طریق تماس با مایعات بدن شامل خون، ادرار، بزاق، عرق، مدفوع، استفراغ، شیر مادر، مایع آمنیوتیک یا مایع منی منتقل می‌شود. این تماس معمولا از طریق پوست زخمی یا غشاهای مخاطی در چشم‌ها، بینی یا دهان اتفاق می‌افتد.

 این بیماری از طریق هوا منتقل نمی‌شود. 

نشانه‌های بیماری ماربورگ

نشانه‌‌های بیماری ماربورگ معمولا بین دو تا ۲۱ روز پس از قرار گرفتن در معرض این ویروس آغاز می‌شود. علائم آن در ابتدا شبیه به آنفلوانزا است اما می‌تواند به اختلالات کبدی، نارسایی وخونریزی چند اندام داخلی دیگر منتهی شود.

نشانه‌های این بیماری عبارت‌اند از: تب، سردرد، لرز، درد در عضلات قفسه سینه و مفاصل، گلودرد، خستگی، بی‌اشتهایی، کهیر‌هایی با برآمدگی‌های مسطح اغلب روی بالاتنه، تهوع و اسهال و استفراغ و خونریزی بی‌دلیل و بدون توضیح. 

درمان

سازمان غذا و داروی ایالات متحده هنوز واکسن یا درمانی را برای بیماری ویروس ماربورگ تایید نکرده است؛ با این حال رسیدگی و مراقبت‌های زودهنگام، از جمله استراحت، آبرسانی به بدن، کنترل اکسیژن و فشار خون و عفونت‌های ثانویه می‌تواند شانس زنده ماندن را بیشتر کند.

در موارد کشنده، مرگ معمولا هشت یا ۹ روز پس از شروع علائم و بروز خونریزی شدید و شوک، رخ می‌دهد