دکتر نصر، یافته های اصلی مطالعه را به این صورت بیان کرد: برخی مناطق اصفهان مانند منطقه ۳ با وجود وسعت نسبتا کم، سهم نامتناسبی از تصادفات ترافیکی را به خود اختصاص داده‌است. در مقابل، مناطق وسیع‌تری مانند منطقه ۸ و ۱۰ با وجود جمعیت بیشتر، آمار تصادفات کمتری داشته است. 

دکتر نصر در توضیح این یافته‌ها اشاره می‌کند که منطقه ۳ با ترکیبی از بافت فرسوده، خیابان‌های باریک و طراحی شهری نامناسب، از یک سو و وجود مراکز خرید پررفت وآمد، مراکز درمانی مهم و جاذبه‌های تاریخی از سوی دیگر، به کانونی برای ترافیک سنگین و متعاقبا تصادفات تبدیل شده است. این ترکیب، شرایطی را ایجاد کرده که با وجود مساحت کم این منطقه، آمار تصادفات در آن به‌طور چشمگیری زیاد باشد. همچنین منطقه ۹ به‌دلیل وجود پارک ناژوان و منطقه ۱ با تراکم بالای مراکز درمانی، از دیگر نقاط پرخطر شهر شناسایی شده اند.

آمارهای تکان‌دهنده این پژوهش نشان می‌دهد که بیش از دو سوم تصادفات در این مناطق پرخطر و در ساعات اوج ترافیک یعنی بین ۸ تا ۱۰ صبح و ۵ تا ۸ شب رخ می‌دهد. این یافته‌ها به وضوح نشان می‌دهد که مشکل صرفا به حجم ترافیک مربوط نیست، بلکه ترکیبی از عوامل مختلف از جمله طراحی نامناسب معابر، تمرکز غیراصولی مراکز جذب جمعیت مانند بازارها و بیمارستان‌ها، و عدم تناسب ظرفیت معابر با حجم تردد، موجب شده اند تا این مناطق به کانون‌های حادثه‌خیز تبدیل شود.

دکتر نصر با بیان این پیچیدگی‌ها، راهکارهای عملیاتی متنوعی را پیشنهاد نمود. انتقال تدریجی برخی مراکز پرتردد به مناطق دیگر شهر، بازطراحی اساسی معابر پرخطر با اولویت‌بندی ایمنی، افزایش نظارت بر رانندگی در مناطق حادثه‌خیز، و استقرار هدفمند آمبولانس‌ها در نقاط پرخطر، از جمله این پیشنهادات است. این پژوهشگر به شهروندانی که ناگزیر به تردد در این مناطق هستند توصیه کرد حتی الامکان از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند تا هم از بار ترافیک کاسته شود و هم ایمنی فردی خود را افزایش دهند.

این پژوهش به‌وضوح نشان می‌دهد کمنطقه ه حل معضل ترافیک و تصادفات ترافیکی در اصفهان، نیازمند نگاهی فراتر از صرفا گسترش بزرگراه‌ها و معابر است. برنامه‌ریزی هوشمندانه برای مدیریت یکپارچه ترافیک، توزیع متعادل مراکز پرتردد در سطح شهر، و طراحی معابر با اولویت ایمنی، باید در دستور کار مسئولان شهری قرار گیرد. پیام امیدبخش این مطالعه آن است که با اجرای مدیریت هوشمندانه ترافیک و اقدامات هدفمند، می‌توان تا یک سوم از تصادفات در نقاط پرخطر را کاهش داد. این دستاورد نه‌تنها جان بسیاری از هموطنان را نجات خواهد داد، بلکه بار اقتصادی سنگین ناشی از تصادفات را نیز به‌طور محسوسی کاهش می دهد.

نتایج این پژوهش می‌تواند چراغ راهی برای مسئولان شهری باشد تا با تصمیم‌گیری‌های آگاهانه و مبتنی بر داده‌های علمی، گام‌های موثری در راستای تبدیل اصفهان به شهری امن‌تر و انسان‌محورتر بردارند. شهری که در آن، ایمنی شهروندان و گردشگران، در اولویت اول برنامه‌ریزی‌های شهری قرار گیرد.