پزشکی و سلامت

در گفت و گو با کارشناس تغذیه مطرح شد:

ژن های شما می توانند بر روی چیزی که میخوردید تاثیر بگذارد

فاطمه عالیشوندی کارشناس تغذیه و رژیم درمانی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری در خصوص اینکه ژنتیک می تواند روی تغذیه فرد تاثیر بگذارند، خاطرنشان کرد: تغذيه سالم یکی از عوامل مهم حیاتی در تامين سلامت و بهداشت هر شخص، خانواده یا جامعه است.

وی ادامه داد: به همین دليل تغذيه در ژنتيک اخیرا بسيار مورد توجه كار شناسان اين حوزه قرار گرفته است؛ به گونه ای كه گفته می شود نوع تغذيه بر روي سازندگی، حفظ پایداری و نيز در صورت بروز آسیب هايي به DNA نقش ترمیم کننده داشته و یک رابطه بسيار تاثیر گذار و متقابل بين تغذيه و ژنتيک افراد وجود دارد.

به گفته عالیشوندی: مطمئناً تا به حال فکر کرده اید که چرا برخی از افرادی که رژیم غذایی غنی از چربی و کربوهیدرات می خورند ولی هرگز چاق نمی شوند؟ خب، پاسخ ممکن است در ژن های ما و تعامل آنها با محیط باشد.

او در همین زمینه خاطرنشان کرد: غذاهایی که می خوریم، بسته به ژن های ما، سیگنال های متابولیکی پیچیده ای دارند و در بدن ما پردازش می شوند. بنابراین، اگر می خواهیم از سلامتی خوبی برخوردار باشیم، بسیار مهم است که رژیم غذایی ما با نیازهای ما سازگار باشد.

این کارشناس تغذيه و رژیم درمانی اظهار داشت‌: نحوه متابولیزه کردن غذاهایی که می خوریم ، مهمتر از خود این غذاها، نقش مهمی در مدیریت وزن ما دارند.

او افزود: بسیاری از اوقات مردم به این امید که بتوانند وزن خود را کنترل کنند، رژیم را شروع می کنند، اما در اکثر مواقع، شکست می خورند. دلیل چیست؟ اگرچه ، روشهای “سالم” زیادی برای غذا خوردن وجود دارد، یک نوع رژیم غذایی برای همه مناسب نیست.

او می گوید: ترکیب ژنتیکی ما همان چیزی است که ما را متفاوت می کند. بنابراین ژن ها به شما نشان می دهند که چرا دو نفر می توانند غذاهای یکسانی بخورند و وزن و اثرات مختلفی را تجربه کنند.

تأثیر تنوع ژنتیکی را بر تعامل بین رژیم غذایی و بیماری مطالعه می کند. این مفهوم با ایده "تغذیه شخصی" یا "تغذیه فردی" همراه خواهد بود.

 به عنوان مطالعه تأثیر مواد مغذی بر بیان ژن و بنابراین، بر تغییرات احتمالی در مسیرهای متابولیکی تعریف می شود.

وی در ادامه مطلب می گوید: ژنتیک تغذیه ای مبتنی بر پنج اصل اساسی که در زیر به آنها اشاره شده است: 

1، رژیم غذایی می تواند یک عامل خطر مهم برای بیماری های مختلف باشد.

۲) مواد شیمیایی رایج در رژیم غذایی به طور مستقیم یا غیرمستقیم بیان ژن یا ساختار ژنتیکی را تغییر می دهند.

۳) تأثیر رژیم غذایی بر سلامتی به ترکیب ژنتیکی فرد بستگی دارد.

۴) بعضی از ژن ها یا انواع آن ها با رژیم غذایی تنظیم می شود که ممکن است در بیماری های مزمن نقش داشته باشد.

۵) مداخلات رژیم غذایی مبتنی بر آگاهی از شرایط تغذیه ای، وضعیت تغذیه ای و ژنوتیپ می توانند برای تهیه برنامه های غذایی فردی که بهینه سازی سلامتی و جلوگیری یا کاهش بیماری های مزمن است، مورد استفاده قرار گیرند.

ضرورت ارزیابی نقش ژنتیک در تغذیه

این کارشناس با اشاره به اینکه رژیم غذایی و ژنتیک بر یکدیگر تأثیر می گذارند، گفت: مواد غذایی و ژن ها دائماً با یکدیگر در حال تعامل هستند و تعامل آن ها در بسیاری از جنبه های سلامت و جامعه تأثیر دارد ، به حدی که حتی می تواند منجر به تولد رشته های جدید علمی شود.

او ادامه داد: تقریباً تمام غذاهایی که در برنامه های غذایی خود قرار می دهیم حاوی مولکول هایی هستند که با اثر بر روی DNA ما می توانند تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم بر خطر ابتلا به بیماری ها داشته باشند. 

وی همچنین اشاره کرد: غذا بر بیان ژن ما تأثیر می گذارد، و می تواند آن را بعضاً بطور چشمگیر و با پیامدهای قابل توجه برای سلامتی ما ، چه مثبت و چه منفی ، تغییر دهد. 

این مقام مسئول ادامه داد: علم نوتروژنومیکس به معنای اصلاح توالی یا ساختار DNA نیست، بلکه تغییر عملکرد ژن است که به نوبه خود، توانایی خود را در تولید پروتئین اصلاح می کند. و اگر به عنوان مثال یکی از این پروتئین ها آنزیمی باشد که در مکانیسم هایی که  عمل هضم را تنظیم می کنند درگیر است، در توانایی هضم برخی مواد مغذی تأثیر می گذارد.

 او افزود: غذا فقط بر ژن های دخیل در فرآیند هضم و جذب مواد مغذی تأثیر نمی گذارد؛ در بسیاری موارد هدف ژن هایی هستند که در التهاب، سیستم ایمنی بدن یا رشد سلول ها و تکثیر سلولی نقش دارند. به این ترتیب، دانشمندان روز به روز در تلاش اند تا پیوند حیاتی بین غذا و بیماری هایی مانند سرطان ، آلزایمر و دیابت را درک کنند.

رابطه تغذیه و ژنتیک

فاطمه عالیشوندی در خصوص رابطه تغذیه و ژنتیک نیز خاطرنشان کرد: در حالی که نقش تغذیه ای در مدیریت کلی سلامت بسیار قابل تشخیص است، هنوز نقش ژنتیک در تأثیر تغذیه کاملاً درک نشده است. 

وی ادامه داد: تنوع ژنتیکی برای بسیاری از تفاوت ها در بین افراد ، از جمله چشم، مو و رنگ پوست، وزن و بسیاری دیگر پاسخگو است.

به گفته عالیشوندی، هنگامی که در رابطه با تغذیه در نظر گرفته شود، تنوع ژنتیکی ممکن است حداقل تا حدودی مسئول اختلاف بین افراد در موارد زیر باشد: جذب غذا، متابولیسم، هضم آنزیم، بیوسنتز، کاتابولیسم، حمل و نقل از طریق غشاهای سلولی، جذب توسط گیرنده های سلول و ذخیره سازی باشد. 

او می گوید: تغییرات ژنتیکی همچنین ممکن است به عادت ها و تمایلات غذای فرد مرتبط باشد. به عنوان مثال ، فنیل تیوکاربامید (PTC)، که در غذاهایی مانند کلم ، کلم بروکلی ، گل کلم ، کلم و جوانه بروکسل یافت می شود ، بسته به نوع ژنتیک یک فرد، می تواند خیلی طعم و مزه تلخی ایجاد کند یا اینکه تقریبا بی مزه باشد.

فاطمه عالیشوندی کارشناس تغذیه و رژیم درمانی به خبرنگار ما گفت: هر ژن حاوی اطلاعات برای ساختن یک پروتئین خاص است. این امر برای سلامتی بسیار مهم است، زیرا پروتئین ها (از جمله آنزیم ها) برای نقش های ساختاری و بسیاری از فرآیندهای بیولوژیکی بدن ضروری هستند. 

او ادامه داد: علاوه بر این، اگر فردی ژن خاصی نداشته باشد یا دستورالعمل (کد) برای ساخت پروتئین نادرست باشد، این مسئله باعث ایجاد مشکلاتی در سلامتی وی می شود.

وی خاطرنشان کرد: وقتی در مورد "مشکلات بهداشتی ارثی" صحبت می کنیم، ما به توانایی DNA در تکثیر و انتقال اطلاعات ژن ها از نسلی به نسل دیگر اشاره می کنیم.

آینده تغذیه شخصی 

او همچنین در ادامه این مصاحبه می‌گوید: متخصصان بهداشت در حال حاضر عواملی مانند شاخص توده بدنی، عادات، سابقه سلامت خانواده و تاریخچه پزشکی بیماران را در نظر می گیرند. اما همراه با دانش ژنتیکی، توصیه ها می تواند حتی مناسب تر و مؤثر تر باشد.

به گفته او، ارزیابی غذای انسان بدون در نظر گرفتن تغییر ژنتیکی اساسی، کامل نیست؛ که ممکن است به عنوان تفاوت در فرآیندهای تغذیه ای از جمله جذب، سوخت و ساز بدن، عملکرد گیرنده و دفع منعکس شود.

فاطمه عالیشوندی کارشناس تغذیه و رژیم درمانی در پایان این گفت و گو تفصیلی خاطرنشان کردند: اختلافات در فعالیت آنزیم ها و سایر پروتئین های عملکردی، به تغییرات در نیازهای غذایی و تعامل برخی مواد مغذی با عوامل بیوشیمیایی و متابولیکی ژنتیکی تعیین شده، کمک می کند. این تغییر درونی با شرایط رشد، حاملگی و سال خوردگی، با تغییرات اپی ژنتیکی کاملاً متفاوت است.

او در پایان افزود: تغییر ژنتیکی همچنین ممکن است در دوست داشتن یا دوست نداشتن مواد غذایی و در نتیجه، تغذیه تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، عدم توانایی در چشیدن طعم فنیل تیوکاربامید شیمیایی مصنوعی یک صفت تحت تاثیر ژنتیک است که باعث می شود بخش بزرگی از جمعیت نتوانند از این ماده شیمیایی که دیگران آن را کاملاً تلخ می شناسند، بچشند. 

خبرنگار/ فاطمه شعبانی

انتهای پیام/