پزشکی و سلامت

اختلال در خواب می تواند خطر ابتلا به اوتیسم را در کودک شما افزایش دهد

به گزارش پایگاه خبری علم و فناوری : محرومیت از خواب در اوایل زندگی رشد مغز را مختل می کند و می تواند خطر اختلالات عصبی رشدی مانند اوتیسم را افزایش دهد. یک مطالعه اخیر نشان می دهد که موش های جوان توانایی بازیابی از کم خوابی را ندارند که بر تشکیل سیناپس ها و رفتار طولانی مدت تأثیر می گذارد و اهمیت خواب در طول رشد را برجسته می کند.

کمبود خواب در بزرگسالان به طور مداوم با مشکلات سلامت روانی و جسمی طولانی مدت، از جمله ضعف عملکرد سیستم ایمنی، افزایش وزن، افسردگی و خطر بیشتر ابتلا به زوال عقل مرتبط است.

اما چرا کمبود خواب چنین عواقب شدیدی دارد؟

خواب در واقع از لحظه تولد نقش مهمی ایفا می کند. به عنوان نوزادان، مغز ما هنوز در حال تشکیل انتهای نورون‌هایی است که سیناپس‌ها نامیده می‌شوند، که در یادگیری، توجه، حافظه فعال و حافظه بلندمدت مهم هستند. خواب به این نورون ها اجازه می دهد تا رشد کنند و با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و عملکردهای مغز را برای بقیه عمر برقرار کنند.

اگر قرار بود این فرآیند ظریف، اما مهم از طریق بیداری مداوم یا اضطراب جدایی مختل شود، می‌توانست تأثیرات پایداری بر مغز و رفتار داشته باشد.

 گراهام دیرینگ، دکترا. اعتبار: بخش بیولوژی و فیزیولوژی سلولی UNC

اکنون، یک مطالعه جدید به رهبری شان گی، دانشجوی فارغ التحصیل در آزمایشگاه گراهام دیرینگ، دکترا، استادیار گروه زیست شناسی سلولی و فیزیولوژی در دانشکده پزشکی UNC، بینش بیشتری را در مورد چگونگی از دست دادن خواب در مراحل اولیه ارائه کرده است. زندگی بر بخش‌های کلیدی رشد مغز تأثیر می‌گذارد – و چگونه می‌تواند خطر ابتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) را افزایش دهد. یافته‌های آنها در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد .

دیرینگ گفت: «اثرات منحصر به فرد از دست دادن خواب در طول رشد تا حد زیادی ناشناخته است. "داده های ما نشان می دهد که نوزادان و کودکان در برابر اثرات منفی اختلال خواب آسیب پذیرتر هستند. ما همچنین دریافتیم که از دست دادن خواب در این دوره زمانی حیاتی می‌تواند با خطر ژنتیکی زمینه‌ای اختلال طیف اوتیسم ارتباط منفی داشته باشد.

اختلال خواب و اوتیسم

مشکلات خواب یک شاخص اولیه مهم از مشکلات رشد مغز و سایر اختلالات عصبی رشدی، مانند ASD، اختلال کم توجهی بیش فعالی و ناتوانی ذهنی است. اختلال خواب در بیش از 80 درصد افراد مبتلا به ASD مشاهده شده است، اما اینکه اختلال خواب علت یا پیامد ASD است تا حد زیادی ناشناخته است.

Diering مدت‌هاست مطالعه کرده است که چگونه خواب در طول زمان سیناپس‌ها را تقویت می‌کند - فرآیندی که شکل پذیری سیناپسی نامیده می‌شود - و چگونه کمبود خواب می‌تواند به اختلالات شناختی و عصبی کمک کند. اگر محققان بتوانند ارتباط بین خواب و ASD را بهتر درک کنند، محققان و پزشکان نیز می توانند تشخیص های زودهنگام داشته باشند و استراتژی های درمانی جدیدی برای این اختلال ارائه دهند.

در سال 2022، آزمایشگاه Diering به دنبال این بود که بفهمد آیا اختلال خواب در اوایل زندگی می تواند با خطر ژنتیکی زمینه ای برای ASD و ایجاد تغییرات طولانی مدت در رفتار بزرگسالان در تعامل باشد. با استفاده از مدل‌های موش، محققان دریافتند که اختلال خواب در هفته سوم زندگی (مشابه با سن 1 تا 2 سالگی در انسان) باعث نقص طولانی‌مدت در رفتار اجتماعی در موش‌های نر می‌شود که از نظر ژنتیکی در برابر ابتلا به ASD آسیب‌پذیر بودند.

مطالعه ای در مورد بازگشت مجدد خواب

آزمایشگاه Diering می‌خواست این یافته‌ها را بیشتر مورد بررسی قرار دهد و این بار به بررسی چگونگی جبران کم‌خوابی مدل‌های موش بالغ و در حال توسعه پرداخت. محققان با استفاده از خانه‌های مخصوص موش با حسگرهای بسیار حساس، توانستند حرکات و تنفس موش را به دقت ردیابی کنند و به محققان این امکان را داد که امتیاز وضعیت‌های بیداری و خواب را حفظ کنند.

محققان نشان دادند که وقتی مدل‌های موش بالغ مقدار قابل توجهی از خواب را از دست دادند، آن را با افزایش خواب دیرتر در طول ساعات فعالیت منظم خود جبران کردند. این پاسخ که "بازگشت خواب" نامیده می شود، به بزرگسالان اجازه می دهد تا خواب از دست رفته را "جبران" کنند.

موش های جوانتر؛ از سوی دیگر، کمبود خواب به طور کامل. این فرضیه محقق را تأیید کرد که موش‌های جوان‌تر ممکن است بیشتر در معرض اثرات مضر کمبود خواب باشند. محققان همچنین خاطرنشان کردند که محرومیت از خواب در موش‌های جوان به طور کامل عملکرد آنها را در یک تکلیف حافظه یادگیری مختل می‌کند، در حالی که بزرگسالان پس از از دست دادن خواب بسیار انعطاف‌پذیرتر بودند.

در مرحله بعد، آزمایشگاه توجه خود را به اثرات خواب و محرومیت از خواب بر روی سیناپس های عصبی معطوف کرد، که واسطه ارتباط بین نورون ها و محل اصلی تشکیل و ذخیره حافظه هستند. آنها همچنین به دلیل نقش محوری خود در سلامت خواب به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته اند.

محققان تعدادی از آنالیزهای مولکولی را برای بررسی چگونگی تأثیر کم خوابی بر سیناپس ها انجام دادند. با استفاده از تجزیه و تحلیل پیشرفته پروتئین، آنها توانستند ترکیب پروتئین و تغییرات بیوشیمیایی را که بر سیناپس ها تأثیر می گذارد، ترسیم کنند. تجزیه و تحلیل نشان داد که محرومیت از خواب در موش‌های جوان، اما نه بزرگسالان، به شدت بر تشکیل سیناپس‌ها، که جنبه کلیدی رشد مغز است، تأثیر می‌گذارد.

دییرینگ گفت: "این اکنون یکی از بزرگترین و جامع ترین مجموعه داده ها را برای بررسی اثرات مولکولی از دست دادن خواب در طول عمر فراهم می کند."

راه های درمانی آینده اوتیسم

ماموریت در حال انجام آزمایشگاه، که از طریق کار مولکولی این مطالعه فعلی مشخص شده است، توسعه نسل بعدی داروهای مبتنی بر خواب است که می تواند در کودکان استفاده شود. آنها امیدوارند به جای اینکه به عنوان یک آرام بخش عمل کنند، دارویی بسازند که می تواند سیناپس ها را برای بازگرداندن عملکرد خواب هدف قرار دهد، نه اینکه خود رفتار خواب را تغییر دهد.

دیرینگ گفت: «توسعه چیزی نیست که بتوان به عقب برگشت و دوباره انجام داد. "خواب برای کل زندگی و به ویژه در دوران رشد مهم است. درک آنچه اکنون می دانیم، تأکید بیشتری بر درک مسائل خواب در ASD خواهد داشت و می تواند به یک راه درمانی مهم برای درمان ASD و سایر شرایط رشدی منجر شود.