دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی ,علمی، پژوهشی و فناوری

نامه سرگشاده بسیج استادان دانشگاه اصفهان به رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر پزشکیان با سه پرسش مهم و یک تمنای جدی

به گزارش پایگاه خبری علم و فناوری از اصفهان: بسبج استادان دانشگاه اصفهان خطاب به رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر پزشکیان نامه‌ای سرگشاده منتشر کرد که در ادامه می‌خوانیم:

نامه بسبج استادان دانشگاه اصفهان با این عبارت آغازه شده که قریب نیم‌قرن از انقلاب بزرگ ایرانیان می‌گذرد؛ انقلابی که پرچم «عدالت» را برافراشت و شعار حمایت از مستضعفان را فریاد زد و امید نجات و بهروزی را در دل آن‌ها برانگیخت... . امّا دریغا که این آرمان راقی و این شعار متعالی، در روزمرّگی دولت‌ها، بسا به محاق فراموشی افتاد! و حتی گاه در دام تعارض منافع، گرفتار توجیه و دگراندیشی شد!...

در ادامه می‌نویسد: اکنون امّا در این وانفسا، در چهاردهمین انتخاب، نامزدی نظر اکثریّت ملّت را جلب کرده است که دمادم همان آرمان‌های نابِ نخستین را متذکّر می‌شود و پی‌درپی به مکتب و کتاب علوی ارجاع می‌دهد و عجبا که در برابر راه‌ورسم حاکم بر بسیاری از دولت‌های پیشین، بی‌پرده می‌گوید: «من نخواهم گذاشت فقرا زیر چرخ توسعه له شوند!...»؛ «من آمده‌ام که صدای این بی‌صدایان باشم!» و...

نامه بسبج استادان دانشگاه اصفهان؛ خاطرنشان کرده و می‌نویسد: البته افزون بر ندای عدالت، رئیس‌جمهور جدید ـ هم‌نوا با رئیس‌جمهور شهید ـ نویدها و امیدهای دیگری را نیز صلا داده و می‌دهد: ندای «وحدت و وفاق ملّی»؛ ندای «پرهیز از رویکردهای جناحی»؛ ندای «حمایت قاطع از محور مقاومت» و ... .

در ادامه نامه بسبج استادان دانشگاه اصفهان با اشاره به اینکه اینک این وعده‌ها و شعارهای اصیل را حقیقتاً به فال نیک باید گرفت؛ به‌ویژه که از جانب فردی تکرار می‌شود که به مردم‌گرایی و پاک‌دستی و ساده‌زیستی شُهره است: «زده‌ام فالی و فریادرسی می‌آید»؛ تاکید نموده و می‌نویسد: اما مسئله و چالش این جاست که بسیاری از اصحاب دانش و اندیشه، با دیدن برخی یا بسیاری از مشاوران و تصمیم‌سازانِ پیرامون رئیس‌جمهور محترم، دچار ابهام‌ها و تناقض‌های بسیار شده‌اند و سؤالات مهم و سرنوشت‌سازی را به میان آورده‌اند؛ سؤالاتی که هر چه در محافل فکری و رسانه‌ای تکرار می‌شوند کمتر پاسخ‌های درخوری می‌یابند و گاه حتی با برچسب‌های سیاسی و جناحی از میدان به در می‌روند!.

در اینجا نامه بسبج استادان دانشگاه اصفهان؛ این نکته که  نوشتار مشفقانة حاضر، در حقیقت پژواک برخی از این پرسش‌ها و نگرانی‌هاست را مورد تاکید قرار داده و می‌نویسد: این جمع دانشگاهی، در محضر علم نافذ ربوبی، اعلام می‌دارد که تنها و تنها انگیزه‌اش از این پرسش‌ها و چالش‌ها، دلسوزی و حمایت علمی از همین اهداف متعالی رئیس‌جمهور است.  

در نامه بسیج استادان دانشگاه اصفهان؛ پرسش نخست این است که: رئیس‌جمهور معزّز، تا چه میزان از باورمندیِ دستیاران و مشاوران خود نسبت به این شعارها و آرمان‌ها، اطمینان خاطر یافته‌اند؟ 

در ادامه یادآور شده و تاکید می نماید: خوشبختانه با فرازوفرود این دهه‌ها، اینک پرده از رویکردها و عملکردهای افراد و جریانات کنار رفته و تا حدّ زیادی آشکار شده است که کدام یک از کارگزاران یا کارشناسان، راه و رسمش و وجهة همتش عدالت‌خواهی و مردم‌گرایی است؟ و کدام یک، از اندیشه‌های لیبرالیستی و سرمایه‌دارانه آبشخور می‌گیرد؟ و  کدام یک...؟! 

همچنین این نامه خاطرنشان نموده و ادامه می‌دهد: ما منکر برخی یا بسیاری تعصّب‌ها، تحجّرها و تنگ‌نظری‌های نفس‌گیر و اندیشه سوز در کشور نیستیم و عمیقاً به آزادی افکار و تضارب آرا باورمندیم و به‌ضرورت آن پای می‌فشاریم. اما در عرصة حکمرانی، مراد از هم‌اندیشی و تضارب، بحث و تضارب بر سر راهکارهاست؛ نه تردید و تنازع بر سر راهبردها و بنیان‌ها! 

بسیج استادان دانشاه اصفهان معتقدند: از منظر فیلسوفان سیاسی، وجود اختلافات راهبردی و کشمکش‌های بنیادی در حکمرانی، به‌شدت انرژی سوز و فرساینده خواهد بود. همچنان که در جوامع توسعه‌یافته نیز، چنین رویه‌ای نامرسوم و مردود است.

نامه بسبج استادان دانشگاه اصفهان به رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر پزشکیان  در ادامه سوال  به یک  مبحث مهم دیگری اشاره نموده و با تاکید براینکه اکنون ـ به‌رغم وعده‌های فراجناحی ـ حضور چهره‌های حزبی و جناحی در حلقة مشاوران و یاران رئیس‌جمهور، برای ما به‌راحتی قابل‌فهم و هضم است؛ می‌نویسد:  اما متواضعانه و با شگفتی می‌پرسیم که حضور اشخاص کاملاً ناهمگرا با گفتمان انقلاب، و نیز اشخاص پرابهام و حاشیه‌دار، در آن جایگاه چه وجهی و چه حکمتی دارد؟! 

بسیج استادان دانشگاه اصفهان بطور واضح‌تر موردی را اشاره نموده و اعلام می‌دارد:  فقط به‌عنوان یک نمونه: نویسنده‌ای، در آثارش آشکارا انقلاب 57 را محصول شورش خرافه‌گرایان و خردگریزان و واپس‌گرایان علیه یک شاه مدرن و خرافه‌ستیز (و خردگستر) معرفی می‌کند! و از سویی پی‌درپی از سقوط نظام اسلامی با جوانان سخن گفته... و نافرمانی و فحاشی به رهبران را برای آنان تئوریزه کرده است! و...!  اکنون پرسش این است که حضور این گونه چهره‌های پرحاشیه و وحدت‌شکن، در «اعضای شورای راهبران دولت چهاردهم» بر اساس کدام منطق حکمرانی توجیه‌پذیر است؟ و چنین افکاری قرار است دولت را به کدامین منزل مقصود راهبری کنند؟!

نامه بسبج استادان دانشگاه اصفهان به رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر پزشکیان  سوال نخست را با بیان یک عبارت مورد توجه قرار داده و تاکید دارد که اکنون همة چشم‌ها و حساسیت‌ها به فهرست وزیران دوخته شده است؛ لیکن واضح است که نقش کارشناسان و مشاوران و تصمیم‌سازان و ریل‌گذاران، از نقش وزیران و مجریان، بسا کلیدی‌تر است.

در نامه بسیج استادان دانشگاه اصفهان؛ پرسش دوم با این جمله که رئیس‌جمهور گرامی، ترجیع‌بند سخنانشان، اعتماد و اتکا بر «کارشناسان و متخصصان» بود و هست. از منظر ایشان علتُ‌العلل و ام‌المصائب کشور عبارت است از: «عمل‌نکردن به نسخه‌های کارشناسان» آغاز شده است.  

بسیج استادان دانشگاه اصفهان ادامه می‌دهد:  با احترام عرض می‌کنیم: این سخن در واقع یک «نگاه تک عاملی» و به‌نوعی ساده‌سازی مسئله است. در این جا یک پرسش سرنوشت‌ساز این است که: آیا سهم عظیمی از بحران‌های اقتصادی ما، برخاسته از «نسخه‌های غلط و استعماری» در سدة اخیر و به طور اخص برخاسته از «نسخه‌های نئولیبرالی» در دهه‌های گذشته نیست؟  

این نامه در ادامه خاطرنشان می‌کند: منکر انبوهی از بی‌برنامگی‌ها، خودرأیی‌ها و تصمیمات نابخردانه و غیرعلمی در دولت‌های گذشته نیستیم؛ اما علاوه‌برآن، آیا کارشناسان مقلّد و خودباخته، کارشناسان همسو و هم‌سود با «مافیای ثروت» و...، در ایجاد این اوضاع پریشان نقش بزرگی نداشته‌اند؟ آیا سهم آنان را در این اقتصاد دُلاریزه و شرطی شده، در این تورّم استخوان‌سوز، در این شکاف سهمگین طبقاتی، در این اقشار زمین‌خورده و دهک‌های له‌شده و.... باید نادیده گرفت؟ و دوباره باید آن‌ها را و نسخه‌های منسوخشان را با احترام به صحنه آورد؟!    

و در ادامه با اذعان به اینکه بی‌تردید کارشناس مهم است. اما کدام کارشناس، با کدام تفکر و گفتمان؟... آری مسئله این است؛ پرسش دوم را به پایان می‌رساند. 

همچنین در نامه بسیج استادان دانشگاه اصفهان؛ پرسش سوم مطرح شده و این مهم را که تنها یک نمونه و شاهد بر جمله کلیدی و کوتاه فوق این است که: حتی بسیاری از متخصصان و کارشناسان مستقل و غیر جناحی نیز، به کارشناسان دولت یازدهم و دوازدهم در باب خطر شرطی‌سازی و معطل ‌سازیِ اقتصاد هشدارها می‌دادند و از گره‌زدن زلف پریشانِ «اقتصاد داخلی» به دستان نابکارِ «سیاست جهانی» بیمناک بودند و از این که دولت، سهم بزرگی از تخم‌مرغ‌هایش را در سبد ناامنِ «مذاکرات» وانهاده بود مکرّراً نهی می‌کردند و... ؛ یادآور شده است. 

بسیج استادان دانشگاه اصفهان در این نامه تاکید دارد: نباید فراموش کنیم که رهبر حکیم انقلاب نیز، در یک فصل‌الخطاب نهایی، آن دولت را در باب اعتماد به اروپا و آمریکا، «مایة عبرت» برای آیندگان خواندند! و تعبیر تأسف‌برانگیز «دیپلماسی التماسی» را در همین راستا به کار بردند! 

و در ادامه آورده است: اکنون در این جا نیز پرسش این است که پس از آن تجاربِ نفس‌گیر و آن آزمون و خطاهای فرصت‌سوز، دوباره دولت چهاردهم، با برگرداندن همان کارشناسان و با تکرار همان سخنان، می‌خواهد چه افق تازه و روشنی را پیش چشم نگران این ملت بگشاید؟!

جناب دکتر پزشکیان عزیز! آن چه ما جمع کوچک دانشگاهی را به نوشتن این نامة خالصانه امیدوار کرده است، همان اندیشة علوی و عدالت‌جوی شخص شخیص شما و نیز حرّیت و شجاعتتان در تصمیم است. 

بخش پایانی نامه بسبج استادان دانشگاه اصفهان به رئیس جمهور چهاردهم  این مهم اشاره دارد که اکنون در این پیچ سرنوشت‌ساز تاریخی و در این اوضاع خطیر داخلی و منطقه‌ای و جهانی، ما فعلاً تنها یک تمنا از جنابتان داریم و آن این که: سفارش‌های اخیر رهبر فرزانه را در باب انتخاب وزیران و اطرافیان و مشاوران، دوباره و چندباره، به‌قصد امتثال، مرور و مداقّه فرمایید؛ سفارش‌های حکیمانه‌ای که تمامی این دغدغه‌ها و نگرانی‌های نامة حاضر، در آن جا نیز موج می‌زند! 

و در پایان آمده است: با تقدیم احترام مجدّد و اکرام مکرّر، بی‌تردید موفقیت جناب‌عالی، مایة بهروزی همة ما ایرانیان است. پس خالصانه حامی و خیرخواه و دعاگوی شما و دولتتان خواهیم بود. امیدواریم لحظه‌لحظه، توفیق الهی رفیق راه دشوارتان باشد. ان‌شاءالله.

بسیج استادان دانشگاه اصفهان