انقراض پایان تریاس احتمالاً ناشی از فوران‌های سریع آتشفشانی است که سولفات‌ها را آزاد می‌کند و منجر به سرد شدن ناگهانی و مرگ‌های انبوه می‌شود، به جای گرم شدن طولانی مدت از دی اکسید کربن به تنهایی. این سرد شدن سریع توسط فوران‌های شدید انجام می‌شود که توسط داده‌های مغناطیسی از رسوبات گدازه نشان داده می‌شود. پس از این انقراض دسته جمعی، دایناسورها به عنوان گونه غالب این سیاره ظاهر شدند.
محققان به سرپرستی دانشگاه راتگرز دریافته‌اند که آتشفشان‌های باستانی مدت‌ها پس از توقف فعالیت‌هایشان به انتشار دی‌اکسید کربن ادامه می‌دهند، که تأثیر آن بر آب‌وهوای زمین را افزایش می‌دهد و در صورت کاهش انتشار انسان، مسیرهای بازیابی بالقوه را نشان می‌دهد. دانشمندان زمین‌شناسی کشف کرده‌اند که آتشفشان‌های باستانی میلیون‌ها سال فراتر از دوره‌های فعال خود دی‌اکسید کربن ساطع می‌کردند که به طور قابل‌توجهی در رویدادهای تاریخی گرمایش جهانی نقش داشت. این کشف بینش جدیدی در مورد چگونگی واکنش آب و هوای زمین به انتشار طولانی مدت کربن ارائه می دهد و در صورت مهار انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از انسان، پتانسیل بازیابی را پیشنهاد می کند.
تحقیقات اخیر نشان داده است که تغییرات قابل توجهی در ترکیب گوشته زمین از حدود 300 میلیون سال پیش آغاز شده است که با شروع تکتونیک صفحه مدرن همسو شده و منجر به ناهمگونی شیمیایی جهانی شده است.
