بقایای یک ابرنواختر به رنگ رشته‌های نارنجی و آبی‌رنگ گاز می درخشند. تصویری خیره‌کننده از آثار باقی‌مانده از یک ابرنواختر در ابر ماژلانی بزرگ توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده است.

جزئیات ابرنواختر N۶۳A از دید تلسکوپ فضایی هابل و چاندرا:

ابرنواختر مذکور (با نام علمی N۶۳A ) در کهکشان ابر ماژلانی کوچک قرار دارد و حاصل انفجار یک ستاره عظیم است، ابر ماژلانی کوچک(SMC) یک کهکشان کوتوله است که دارای چند صد میلیون ستاره و عضوی از گروه محلی است.

نجوم و ستاره شناسی:

دانشمندان انتشارات پرتوهای گاما را از انفجارات کوتاه در برخورد دو ستاره نوترونی کشف کرده اند که نسبت به انرژی ای که در طول عمر ۱۰ میلیارد ساله خورشید منتشر شده، انرژی بیشتری را در تنها نیم ثانیه از خود انتشار می دهد. این تشعشع با نام ۲۰۰۵۲۲A از فاصله ۵.۴۷ میلیارد سال نوری از زمین نشأت گرفته و پس از آن که منجر به تشکیل یک ستاره نوترونی جدید و فوق مغناطیسی شد، ۱۰ برابر بیشتر از یک نواختر می درخشد.

به گفته محققان، پرتوهای کیهانی کشنده و منتشر شده از ابرنواخترهای نزدیک می توانند باعث حداقل یک رویداد انقراض دسته جمعی شوند و کشف برخی از ایزوتوپ های رادیواکتیو موجود در سوابق سنگی موجود زمین می تواند این سناریو را تأیید کند.

نقطه مشترک ابرستاره‌ها؛

تمامی ابرستاره‌ها عمر کمی داشته و در جوانی می‌میرند. اما یک ویژگی وجود دارد که تمامی ابرستاره‌ها دارا می‌باشند.