هابل یک انفجار درخشان مرموز را در خارج از کهکشان و در محلی دور از مکان تولد ستاره‌ها کشف کرد.

انتشار عکسی از ستاره کریسمس به مناسبت سال نو میلادی

تلسکوپ فضایی هابل ناسا با انتشار عکسی جدید، تعطیلات سال نوی میلادی را تبریک گفت.

بقایای یک ابرنواختر به رنگ رشته‌های نارنجی و آبی‌رنگ گاز می درخشند. تصویری خیره‌کننده از آثار باقی‌مانده از یک ابرنواختر در ابر ماژلانی بزرگ توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده است.

با استفاده از داده‌های رصدخانه اشعه ایکس «چاندرا» ناسا، تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ فضایی «اسپیتزر» مشاهدات و صداهای مشخص‌شده با جایگاه و روشنایی منابع مطابقت داده شده و ملودی از دل آن ساخته می‌شود.

جزئیات ابرنواختر N۶۳A از دید تلسکوپ فضایی هابل و چاندرا:

ابرنواختر مذکور (با نام علمی N۶۳A ) در کهکشان ابر ماژلانی کوچک قرار دارد و حاصل انفجار یک ستاره عظیم است، ابر ماژلانی کوچک(SMC) یک کهکشان کوتوله است که دارای چند صد میلیون ستاره و عضوی از گروه محلی است.

از جدیدترین تصاویر هابل به دست آمد:

سحابی های سیاره ای اساساً انفجارهایی آهسته در فضا هستند که انتظار می رود طی ده ها هزار سال گسترش یافته و سپس محو شوند. اما در یک نمایش بی سابقه، تلسکوپ فضایی هابل تنها در طی ۲۰ سال شاهد محو شدن و کوچک شدن سحابی ای بود که ممکن است در چند دهه آینده کاملاً ناپدید شود.

نجوم و ستاره شناسی:

دانشمندان انتشارات پرتوهای گاما را از انفجارات کوتاه در برخورد دو ستاره نوترونی کشف کرده اند که نسبت به انرژی ای که در طول عمر ۱۰ میلیارد ساله خورشید منتشر شده، انرژی بیشتری را در تنها نیم ثانیه از خود انتشار می دهد. این تشعشع با نام ۲۰۰۵۲۲A از فاصله ۵.۴۷ میلیارد سال نوری از زمین نشأت گرفته و پس از آن که منجر به تشکیل یک ستاره نوترونی جدید و فوق مغناطیسی شد، ۱۰ برابر بیشتر از یک نواختر می درخشد.

دسته‌ها و یا خوشه‌های کهکشانی عظیم‌ترین و متراکم‌ترین ساختارهای موجود در کیهان هستند. به همین جهت نیز بزرگترین مخازن ماده تاریک نیز می‌باشند. اگر بخواهیم به تعریفی ساده از این خوشه‌های کهکشانی اکتفا کنیم باید بگوییم که این خوشه‌ها درحقیقت هرکدام کهکشان‌های مفرد و مستقلی هستند که توسط ماده تاریک کنار هم نگه‌داشته می‌شوند.

این طبیعت انسان است که توسط ابرها و تمام اَشکال عجیبی که درون آن می چرخند مبهوت می شود، ولی ما مجبور نیستیم تنها به آسمان های زمینی محدود شویم. سیاره مشتری برخی از بهترین مناظر ابری را در منظومه شمسی ارائه می دهد و تصاویر جدید هابل، دلیل آشکار شدن طوفان های جدید و برخی تغییرات جالب توجه در طوفان های قدیمی تر را به خاطر ما می آورد.