علمی، پژوهشی و فناوری

کشت موفق موز گلخانه ای در استان مرکزی؛

آغاز تحولی نوین در کشاورزی

به گزارش خبرگزاری علم وفناوری از استان مرکزی؛ برای نخستین بار در استان مرکزی، برداشت ۱۶۰ تن موز از یک گلخانه پیشرفته در شهرستان ساوه با موفقیت انجام شد. این پروژه که در زمینی به مساحت ۱۵ هکتار و در فاز اول در ۲ هکتار اجرا شده است، گامی بلند در راستای تنوع بخشی به تولیدات کشاورزی و بهره گیری از فناوری های نوین گلخانه ای محسوب می شود.

کشت کنترل شده: با استفاده از سیستمهای پیشرفته کنترل دما، رطوبت و نور، امکان کشت موز – به عنوان یک محصول گرمسیری – در اقلیم معتدل استان مرکزی فراهم شده است.

پیشبینی تولید: انتظار می رود سالانه ۱۶۰ تن موز از این گلخانه برداشت شود.

الگوسازی برای سایر مناطق: این موفقیت، زمینه را برای کشت سایر محصولات گرمسیری و نیمه گرمسیری در گلخانه های استان فراهم می کند.

بیان مسئولان:

بر اساس اعلام مدیران جهاد کشاورزی استان مرکزی، این پروژه نشان می دهد که با به کارگیری فناوری های روز کشاورزی، می توان حتی در مناطق غیرگرمسیری نیز به تولید محصولات پرتقاضا دست یافت. این طرح علاوه بر کاهش وابستگی به واردات، می تواند به اشتغالزایی و توسعه اقتصادی منطقه کمک شایانی کند.

بخش علمی و تحلیلی 

۱. چرا کشت گلخانهای موز یک دستاورد فناورانه محسوب میشود؟

موز به طور طبیعی در مناطق با دمای ۲۵ تا ۳۰ درجه سانتیگراد و رطوبت بالا رشد میکند (Robinson & Saúco, 2010). اما با استفاده از سیستم های کشت کنترل شده (CEA)، می توان آن را در محیط های بسته با اقلیم های متفاوت پرورش داد.

 این روش تا ۴۰٪ در مصرف آب صرفه جویی می کند (Stanghellini et al., 2019)، که برای مناطق کم آب مانند استان مرکزی حیاتی است.

۲. مزایای اقتصادی و زیست محیطی:

 افزایش عملکرد: کشت گلخانه ای موز می تواند تا ۳ برابر بیشتر از روش سنتی محصول دهی داشته باشد (Jansen et al., 2016).

کاهش آفات: محیط ایزوله شده گلخانه، خطر ابتلا به بیماریهای شایع مانند پژمردگی فوزاریومی را کاهش می دهد (Ploetz, 2015).

۳. چشم انداز آینده:

با توجه به مصرف سالانه ۴۰۰ هزار تن موز در ایران (FAO, 2022)، توسعه گلخانه های موز می تواند بخشی از نیاز داخلی را تأمین و از خروج ارز جلوگیری کند. همچنین، این فناوری قابلیت تعمیم به سایر محصولات گرمسیری مانند پاپایا ، آناناس و انبه را دارد.

این پروژه نه تنها یک موفقیت کشاورزی، بلکه نمونه ای عینی از کاربرد فناوری در توسعه پایدار است. با حمایت از چنین طرح هایی، می توان به خودکفایی در تولید محصولات استراتژیک و توسعه اقتصاد منطقه ای امیدوار بود.

منابع:

۱. Robinson, J. C., & Saúco, V. G. (2010). Bananas and Plantains. CABI.
۲. Stanghellini, C., et al. (2019). Agricultural Water Management, 211, 1-10.
۳. Jansen, M., et al. (2016). Frontiers in Plant Science, 7, 1020.
۴. Ploetz, R. C. (2015). Annual Review of Phytopathology, 53, 269-288.
۵. FAO. (2022). Iran Agricultural Market Report.

خبرنگار: طاهره جوکار

انتهای پیام/