پزشکی و سلامت

گفت و گوی علم و فناوری با دکتری تخصصی روانشناسی؛

جادوی امید؛ تأثیر نشاط بر یادگیری و پیشرفت دانش‌آموزان با نیازهای ویژه

به گزارش پایگاه خبری علم و فناوری : اگر بخواهیم یک تعریفی از امید و نشاط آفرینی داشته باشیم، امید به معنای داشتن انتظارات مثبت درباره آینده است. این احساس می‌تواند به افراد کمک کند تا در مواجهه با چالش‌ها و مشکلات، انگیزه و انرژی لازم را پیدا کنند.

نشاط به معنای شادی و سرزندگی است. افرادی که احساس نشاط می‌کنند، معمولاً از زندگی خود راضی‌تر هستند و توانایی بیشتری برای مقابله با مشکلات دارند.

تمرین تفکر مثبت می‌تواند به افزایش امید کمک کند. به جای تمرکز بر مشکلات، بر روی راه‌حل‌ها و فرصت‌ها تمرکز کنید.

ارتباط با دیگران و شرکت در فعالیت‌های اجتماعی می‌تواند احساس تعلق و امید را تقویت کند.

 ورزش نه تنها به بهبود سلامت جسمی کمک می‌کند، بلکه می‌تواند روحیه را نیز بالا ببرد.

 تمرینات مدیتیشن و آرامش می‌تواند به کاهش استرس و افزایش احساس امید کمک کند.

تحقیقات نشان داده‌اند که افرادی که احساس امید بیشتری دارند، کمتر دچار افسردگی و اضطراب می‌شوند و کیفیت زندگی بهتری دارند.

امید و نشاط آفرینی می‌تواند به عنوان یک ابزار قدرتمند برای بهبود کیفیت زندگی و افزایش سلامت روانی افراد عمل کند. با تمرین روش‌های مثبت و ایجاد ارتباطات سالم، می‌توانیم به خود و دیگران کمک کنیم تا زندگی شادتری داشته باشند.

برای تکمیل گزارش خود درباره امید و نشاط آفرینی، با دکتر «زینب السادات توکلی» دکتری تخصصی روانشناسی، مشاور و همچنین از مدرسان و معلمان مدارس استثنائی یزد درباره تأثیر امید و نشاط بر یادگیری و رشد دانش‌آموزان و روش‌هایی که در کلاس‌های خود برای افزایش این احساسات را به کار می‌برد به گفت و گو پرداختیم که ماحصل آن را از نظر می گذرانید. 

دکتر توکلی اظهار داشت: امید یک نگرش ذهنی است که براساس آن حس موفقیت و برنامه ریزی که ما برای اهداف انجام می دهیم تعریف می شود. 

وی افزود: امید به معنی انجام امور زندگی، انجام فعالیت هایی است که با دید و هدف مثبت به آن نگاه می کنیم. به معنای این نیست که تجربیات بد و اتفاقات بدی که رخ می دهد را نادیده بگیریم، در واقع تلاش می کنیم که دید مثبت و روشنی نسبت به اتفاقات و وقایع زندگی داشته باشیم و براساس تجربیاتی که داریم، با نگرش مثبت نسبت به اهدافی که در نظر گرفته ایم تلاش کنیم. 

این روانشناس گفت: امیدواری که از آن صحبت می کنیم از کجا نشات می گیرد؟ امیدواری یکی از احساسات درونی است که آن را تجربه می کنیم و ریشه در وجود و درون انسان دارد. 

وی ادامه داد: بر این اساس است که حس قدرت و انگیزه پیدا می کنیم و البته که آرامش، تاثیر بسیار زیادی در امیدواری دارد و آن آرامش درونی یک مسئله حائز اهمیت است که با خود امیدواری را می آورد و هرچه قدر که ما از آرامش بیشتری برخوردار باشیم امید هم درون ما پررنگ تر خواهد بود. 

دکتر توکلی با اشاره به راهکارهای افزایش امیدواری در زندگی بیان داشت: در ابتدای امر مسئله ای که باید پررنگ تر باشد «ارتباط با خداوند» است، امیدواری با پذیرش و باور به خدا و ایمان داشتن به حکمت خدا ارتباط بسیار نزدیک دارد و ما هرچه قدر خدا را پررنگ تر بینیم امید به زندگی و آینده نیز بیشتر خواهد شد. 

وی ادامه داد: نکته بعدی این است که ما بتوانیم به نقاط قوت خود توجه کنیم، بتوانیم شیوه ی درست زندگی را پیدا و برای آن برنامه ریزی کنیم. بتوانیم موفقیت هایی که داشتیم را بشماریم و برای اهداف زندگی خود برنامه ریزی کنیم. البته نقش خانواده در امید بسیار تاثیرگذار است، بالابردن علم و آگاهی خود در این زمینه، بتوانیم با دیگران حس همدلی داشته باشیم و به دیگران کمک کردن این حس امید را افزایش می دهد.

دکتر توکلی با بیان اینکه باید بتوانیم از زمان حال خود لذت ببریم گفت: انسان هایی که ماجراجو هستند و به دنبال اتفاقات جدیدی هستند آدم های امیدوارتری هستند.

وی پیشنهاد کرد: بهتر است یک دفترچه خاطرات داشته باشیم و نوشتن و ثبت کردن خاطرات و دیدن آنها که چه اتفاقات سختی را گذراندیم و از پشت سرگذاشتن همان روزها الان حال خوبی داریم و نتایجی را بدست آوردیم می تواند حال ما را خوب کند.

دکتر توکلی به مثال معروف «سنگ بزرگ علامت نزدن است» اشاره کرد و اذعان داشت: آدم ها را همان طوری که هستند بپذیریم و واقع بین باشیم، نسبت به امور زمانی که اهدافی که به آنها فکر می کنیم که برسیم، هرچه واقع بین تر باشیم سطح امیدواری ما نیز افزایش پیدا می کند.

وی با بیان اینکه حس شوخ طبعی داشته باشیم و انعطاف پذیر باشیم گفت: از کنار مشکلات بگذریم و خیلی روی نکات ریز و بی ارزش تمرکز نکنیم، لیستی از اهداف کوتاه مدت و بلند مدت را تهیه و برای رسیدن به آنها تلاش کنیم، بتوانیم از اشتباهات خود و دیگران بگذریم، قدردان باشیم و بخاطر سلامتی خانواده، دوستان و.. خدارا شاکر باشیم.

این روانشناس ادامه داد: نقطه مقابل امیدواری ناامیدی است که در هنگام ناامیدی روحیه مثبتی که باعث رسیدن ما به اهداف زندگی می شود ضایع می شود و به راحتی شکست را می پذیریم و احساس همدلی و کمک کردن و مهربانی با دیگران کمتر می شود و زمانی که به خود نگاه می کنیم می بینیم دچار افسردگی و ناامیدی شده ایم و افکار تیره و تار ذهن ما را درگیر کرده اند و راه روشنی را برای آینده نمی بیند.

وی بیان کرد: زمانی که ناامیدی در زندگی سیطره پیدا می کند دست به کارها و تصمیماتی می زنیم که جبران ناپذیر هستند. 

قدرت امید؛ چگونه نشاط می تواند در کلاس های ویژه معجزه کند؟ 

وی با اشاره به امیدآفرینی در مدارس استثنائی گفت: با توجه به اینکه من با دانش آموزان با نیازهای ویژه کار می کنم تاثیر امید را در بین دانش آموزان کلاس، دانشجویانی که قرار است معلم این دانش آموزان شوند و والدین دانش آموزان، بارها و بارها مشاهده کردم. نشانه های آن را در پیام ها و نامه های دانشجویان و گفته های مادران دانش آموزانم دیدم که بحث امیدواری را در زندگی دیده اند. 

دکتر توکلی گفت: کار با دانش آموزان نیازهای ویژه، صبوری بسیاری را می طلبد که اگر در این زمینه با امید پیش نرود قطعا این مسیر دچار فرسودگی می شود. 

وی ادامه داد: افرادی که با کودکان خاص کار می کنند چون روند رشد و پیشرفت آنها کند است ممکن است دچار سرخوردگی شوند، چقدر خوب است که با حس امیدواری نسبت به آینده برای والدین اینگونه دانش آموزان تجسم کنیم و حتی برای دانشجو معلمانی که در این زمینه تحصیل می کنند تاثیر آن در کارکرد و روند رشد و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به صورت مستقیم افزایش خواهد داشت.

این معلم دلسوز افزود: کمااینکه معلمانی که با امید و انگیزه و نشاط با دانش آموزان کار می کنند پیشرفت آنها بسیار بیشتر خواهد بود تا زمانی که یک معلم بی حوصله و با ناامیدی نسبت به پیشرفت دانش آموز کار می کند. چقدر خوب است که بتوانیم در معلمان و والدین این حس را ایجاد و تقویت کنیم و تاثیر آن را در دانش آموز می بینیم و امیدی که در دل دانش آموز به واسطه همکاری که با والدین ایجاد شده تاثیرات آن در روند پیشرفت تحصیلی را خواهیم دید.

گفت و گو از ندا دهقانی زاده

انتهای پیام/