«ایمکه دو پاتر»(Imke de Pater) پژوهشگر «دانشگاه کالیفرنیا برکلی»(UC Berkeley) گفت: این نوعی رقابت بین فوران پیلان و فوران پله در مقدار و سرعت رسوب است. به محض توقف کامل پیلان، دوباره با رسوبات قرمز پله پوشانده می‌شود.

فوران‌های آتشفشانی آیو از جمله فوران‌های پله و پیلان، در اثر گرمای اصطکاکی ایجادشده در اعماق قمر و یک کشش گرانشی بین مشتری و دو قمر مجاور دیگر آن «اروپا»(Europa) و «گانیمد»(Ganymede) انجام می‌شوند. نظارت بر فعالیت‌های آتشفشانی آیو که احتمالا در بیشتر عمر ۴.۵۷ میلیارد ساله‌ خود جهان را تحت تأثیر قرار داده است، می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا اطلاعاتی را درباره چگونگی شکل‌گیری سطح قمر در اثر فوران‌ها بیاموزند.

تغییرات روی سطح آیو که فعال‌ترین جرم آتشفشانی منظومه شمسی به شمار می‌رود، از زمان اولین مشاهده فعالیت آتشفشانی آن توسط فضاپیمای «وویجر»(Voyager) در سال ۱۹۷۹ ثبت شده‌اند. توالی مشابهی از فوران نیز از پله و پیلان پاترا توسط فضاپیمای «گالیله»(Galileo) ناسا در طول سفر به منظومه مشتری بین سال های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳ مشاهده شد.

«اشلی دیویس»(Ashley Davies) دانشمند ارشد زمین‌شناسی سیاره‌ای در «آزمایشگاه پیش‌رانش جت» ناسا گفت: با وجود این، پیش از نصب دوربین جدید روی تلسکوپ بزرگ دوچشمی در سال گذشته، مشاهده چنین رویدادهایی از روی سطح زمین غیرممکن بود زیرا اگرچه عکس‌های فروسرخ ثبت‌شده با تلسکوپ‌های زمینی می‌توانند نقاط داغ نشان‌دهنده فوران‌های آتشفشانی را شناسایی کنند اما وضوح آنها برای شناسایی مکان‌ دقیق فوران‌ها و تغییرات سطحی مانند رسوبات ستونی جدید کافی نیست.

دیویس و همکارانش در پژوهش خود نوشتند: اگرچه این نوع رخداد ظاهر شدن مجدد ممکن است در آیو رایج باشد اما به دلیل نادر بودن بازدید فضاپیماها و وضوح پایین تلسکوپ‌های زمینی، تعداد کمی از آنها شناسایی شده‌اند. دوربین SHARK-VIS، عصر جدیدی را در تصویربرداری سیاره‌ای آغاز می‌کند.

دوربین SHARK-VIS که توسط «مؤسسه ملی اخترفیزیک ایتالیا»(INAF) و در «رصدخانه رم»(Rome Observatory) ساخته شده است، به واسطه کار کردن با سیستم اپتیک تطبیقی​​ تلسکوپ بزرگ دوچشمی، وضوح بی‌سابقه‌ای را به دست می‌آورد. این تلسکوپ، جهت آینه‌های دوقلوی خود را در لحظه تغییر می‌دهد تا تاری ناشی از تلاطم اتمسفر را جبران کند. سپس، الگوریتم‌ها بهترین تصاویر را انتخاب و ترکیب می‌کنند تا واضح‌ترین پرتره‌ها را از آیو ارائه دهند.

دیویس گفت: آیو به عنوان یک مورد آزمایشی انتخاب شد زیرا مشخص بود تغییرات سطحی چشمگیری را نشان می‌دهد که در وضوح فضایی SHARK قابل تشخیص هستند. اولین باری که آیو را مشاهده کردیم، متوجه شدیم که واقعا تغییر بزرگی رخ داده است.

این پژوهش در مجله «Geophysical Research Letters» به چاپ رسید.