علمی، پژوهشی و فناوری

دانشمندان یک گام دیگر به احیای ماموت‌ها نزدیک‌تر شدند

به گزارش پایگاه خبری علم و فناوری : دانشمندان یک گام دیگر به احیای ماموت‌ها نزدیک‌تر شدند

دانشمندان با مهندسی ژنتیکی موش‌های پشمی، گامی به سوی احیای ماموت‌های منقرض‌شده برداشتند.

به گزارش گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از اطلس نیوز،

دانشمندان در یک گام دیگر به سمت احیای ماموت پشمی، موفق به خلق «موش پشمی کولوسال» شده‌اند. این موش‌های مهندسی‌شده‌ی ژنتیکی دارای هفت ژن اصلاح‌شده هستند که به آن‌ها ویژگی‌های کلیدی ماموت‌های منقرض‌شده را می‌بخشد. شرکت آمریکایی«Colossal Biosciences» که در سال‌های اخیر به دلیل پروژه‌های مرتبط با احیای ماموت‌ها مورد توجه قرار گرفته است، در سال ۲۰۲۱ اعلام کرد که قصد دارد این گونه را از انقراض بازگرداند. سال گذشته، این تیم پیشرفت خود را در درک ژن‌های ماموت، با بررسی یکی از نزدیک‌ترین خویشاوندان زنده آن، یعنی فیل آسیایی، به اشتراک گذاشت. هرچند، باید اذعان کرد که موش‌های کوچک و پشمالو هنوز فاصله زیادی با ماموت‌های عظیم و عاج‌دار دارند که هزاران سال پیش به دلیل تغییرات اقلیمی و دخالت انسان منقرض شدند.

محققان برای شناسایی ژن‌هایی که بر ویژگی‌هایی مانند مو و دیگر خصوصیات مرتبط با بقای ماموت‌ها در شرایط سرد تأثیر داشته‌اند، ۱۲۱ ژنوم ماموت و فیل را بررسی کردند. سپس، آن‌ها با استفاده از تکنیک «CRISPR/Cas9»، هفت ژن را در سلول‌های جنینی موش‌ها اصلاح کردند تا بر طول، رنگ، بافت، ضخامت و پیچ‌وتاب موهایشان تأثیر بگذارند. همچنین تغییراتی در بافت چربی این موش‌ها ایجاد شد تا آن‌ها را برای زندگی در محیط‌های سردتر سازگارتر کند. این دستاورد نه‌تنها گامی به سوی احیای ماموت به شمار می‌رود، بلکه به دانشمندان این امکان را می‌دهد تا ترکیب‌های پیچیده ژنتیکی را که میلیون‌ها سال طول کشیده تا در طبیعت شکل بگیرند، بازآفرینی کنند. با این حال، متخصصان معتقدند که بازگرداندن ماموت به دلیل پیچیدگی‌های ژنتیکی و زیستی، دهه‌ها زمان خواهد برد.

در حالی که تردیدهایی درباره امکان احیای ماموت در آینده نزدیک وجود دارد، دانشمندان تأکید می‌کنند که ویرایش دقیق ژنتیکی می‌تواند به گونه‌های در معرض خطر کمک کند تا با تغییرات اقلیمی سازگار شوند. «دکتر دامیان فوردهم»از دانشگاه «آدلاید»خاطرنشان کرد که با وجود چالش‌های علمی عظیم، مهندسی ویژگی‌های تحمل سرما از ماموت‌ها به یک گونه زنده، نشان‌دهنده پیشرفت چشمگیر در ویرایش ژنتیکی است. این فناوری نه‌تنها می‌تواند به احیای گونه‌های منقرض‌شده کمک کند، بلکه ممکن است برای حفظ گونه‌های در خطر نیز مفید باشد. در همین راستا، «پروفسور اندرو پاسک»از دانشگاه «ملبورن» اظهار داشت که این پژوهش نه‌تنها ما را به احیای گونه‌ها نزدیک‌تر می‌کند، بلکه درک ما از زیست‌شناسی تکاملی، سازگاری ژنتیکی و حفاظت از تنوع زیستی را نیز افزایش می‌دهد.