پزشکی و سلامت ,علمی، پژوهشی و فناوری

مطالعه جدید: مغز چگونه اولویت‌ها را تشخیص می‌دهد؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری : مطالعه جدید نشان داد که هیپوکامپ (بخش حافظه مغز) اهداف فوری را سریع‌تر و متفاوت از اهداف آینده پردازش می‌کند.این یافته می‌تواند به درک اختلالات روانی مانند افسردگی که بر توانایی تعیین هدف تأثیر می‌گذارد، کمک کند. این نتایج، تفاوت‌های کلیدی در فعالیت مغز و رفتار مرتبط با اولویت‌بندی هدف را نشان می‌دهد.

جزئیات تحقیق

ما در طول روز برای خود اهدافی تعیین می‌کنیم تا به آن‌ها دست یابیم: برداشتن فرزندان از مدرسه در یک ساعت، تهیه شام در سه ساعت، تعیین وقت دکتر در پنج روز یا چمن‌زنی در یک هفته. این اهداف، هم فوری و هم کم‌اهمیت‌تر، دائماً با توجه به رویدادهایی که در طول روز رخ می‌دهد، بازتعریف می‌شوند.مغز ما چگونه بین اهداف فوری و کم‌اهمیت‌تر تمایز قائل می‌شود؟

محققان دانشگاه ژنو (UNIGE) و دانشکده پزشکی ایکان در نیویورک، چگونگی به خاطر سپردن و تنظیم اهدافی را که روزانه برای خود تعیین می‌کنیم، بررسی کرده‌اند.به طور خاص، آن‌ها بررسی کردند که مغز چگونه اهدافی را که نیاز به توجه فوری دارند از سایرین جدا می‌کند.

مطالعه آن‌ها تفاوت‌هایی را در شیوه پردازش اهداف فوری و دور، در هر دو سطح رفتاری و مغزی نشان می‌دهد.این کشفیات که در مجله Nature Communications شرح داده شده است، می‌تواند پیامدهای قابل توجهی برای درک اختلالات روانی، به‌ویژه افسردگی داشته باشد که می‌تواند مانع از فرمول‌بندی اهداف روشن شود.

مطالعه آن‌ها بر روی ناحیه خاصی از مغز به نام هیپوکامپ تمرکز داشت، زیرا نقش آن در حافظه اپیزودیک ثابت شده است. این بخش مسئول کدگذاری، تثبیت و بازیابی اطلاعات تجربه‌شده شخصی است و زمینه احساسی، فضایی و زمانی آن را ادغام می‌کند.

ماموریت خیالی به مریخ، در زمان اسکن MRI

عصب‌شناسان از ۳۱ نفر خواستند خود را در یک ماموریت فضایی ۴ ساله فرضی به مریخ تصور کنند، به گونه‌ای که مجبور شوند برای بقا به یک سری اهدف دست یابند (مراقبت از کلاه فضایی، ورزش کردن، خوردن غذاهای خاص و غیره). اهداف ماموریت بسته به زمان دستیابی به آنها متفاوت بود، با وظایف مختلف برای هر یک از چهار سال سفر.با پیشرفت شرکت کنندگان در طول ماموریت، اهداف مشابهی به آنها ارائه شد. سپس از آنها خواسته شد که مشخص کنند آیا اینها اهداف گذشته، حال یا آینده بوده اند.

با پیشرفت شرکت کنندگان در زمان، ارتباط این اهداف تغییر کرد: اهدافی که در ابتدا برای آینده برنامه ریزی شده بود به نیازهای جاری تبدیل شد، در حالی که نیازهای جاری به اهداف گذشته تبدیل شدند.

به این ترتیب، شرکت کنندگان مجبور بودند چندین هدف را در فواصل زمانی مختلف مدیریت کنند و اولویت های خود را با پیشرفت ماموریت به روز کنند.

گروه، زمان واکنش هر فرد را برای تعیین اینکه آیا وظیفه در زمان حال، گذشته یا آینده انجام می شود، اندازه گیری کرد.به گفته‌ دکتر آلیسون مونتاگرین، پژوهشگر و مدرس دانشکده علوم اعصاب پایه در دانشکده پزشکی UNIGE و نویسنده اول این مطالعه، «اهدافی که باید فوراً به آنها دست یافت سریعتر از اهدافی که در آینده دور به آنها دست می یابیم، شناخته می‌شوند. این پردازش متفاوت اطلاعات ذخیره شده، اولویتی را که به نیازهای حال نسبت به آینده دور داده می شود، نشان می دهد.»

به گفته‌ی او، «برای بازیابی ذهنی اهداف گذشته و آینده زمان بیشتری طول می کشد.»دانشمندان همچنین بررسی کردند که آیا این تفاوت ها در سطح مغز نیز آشکار است. تصاویر به دست آمده با استفاده از MRI با وضوح بسیار بالا نشان داد که هنگام بازیابی اطلاعات مربوط به زمان حال، هیپوکامپ در ناحیه خلفی خود فعال می شود.

از طرف دیگر، هنگام یادآوری اهداف گذشته یا اهدافی که باید در آینده به آنها دست یافت، ناحیه قدامی فعال می شود.این نتایج به ویژه جالب هستند زیرا مطالعات قبلی نشان داده‌اند که زمانی که ما از حافظه اپیزودیک یا حافظه فضایی خود استفاده می‌کنیم، ناحیه قدامی هیپوکامپ در بازیابی اطلاعات کلی نقش دارد، در حالی که بخش خلفی به جزئیات می‌پردازد.

این محقق نتیجه می‌گیرد: «بنابراین، جالب خواهد بود که بررسی کنیم که آیا - برخلاف اهداف فوری - پیش‌بینی آینده یا یادآوری یک هدف گذشته به جزئیات خاصی نیاز ندارد، بلکه یک بازنمایی کلی کافی است؟»این تحقیق نشان می‌دهد که بازه زمانی نقش مهمی در نحوه تعیین اهداف شخصی توسط افراد دارد. این امر می تواند پیامدهای مهمی برای درک اختلالات روانی مانند افسردگی داشته باشد.در واقع، افراد مبتلا به افسردگی ممکن است در تعیین اهداف خاص و پیش‌بینی موانع بیشتر در رسیدن به اهداف خود دچار مشکل شوند.

بررسی اینکه آیا این افراد فاصله تا اهداف خود را به طور متفاوتی درک می کنند -که می تواند آنها را نسبت به شانس موفقیت بدبین کند- می تواند راهی درمانی را بگشاید.